Van het rijk der mineralen

 Van het rijk der mineralen tot het rijk der mensen, en daar voorbij via de engelenhiërarchieën tot bij God, manifesteert zich het leven met een steeds toenemende intensiteit en subtiliteit.

Wat de schepselen van elkaar onderscheidt, is de intensiteit van de vibraties die de deeltjes van hun wezen bezielen.
Daarom kan men ook zeggen dat hun evolutie kan gemeten worden aan de intensiteit van hun leven.
Zolang zij deze waarheid niet begrepen hebben, leven de mensen vertraagd: hun longen, hun lever, hun hart, hun hersenen, alles bij hen stagneert en zij worden voortdurend blootgesteld aan fysieke en psychische kwalen.
Zij lijken op karrewielen die te langzaam draaien : de modder blijft eraan kleven.

Wat ook de toestand en de voorwaarden zijn waarin je je bevindt, je hoeft nooit de inertie te aanvaarden.
Zelfs indien je uitgeput, gehandicapt of ziek bent, probeer tenminste een gebaar te maken, een stap te zetten.
En als dat werkelijk onmogelijk is, heb je nog de gedachte om je voor te stellen dat je je verplaatst en precies beweegt zoals voorheen.
Je zult zeggen dat, wanneer men niet meer kan bewegen, de gedachte niet veel zal helpen.
Daarin vergis je je : het werk met de gedachte, de verbeelding, maakt de weg vrij, trekt een spoor en creëert op die manier de gunstige voorwaarden voor een mogelijke terugkeer van de activiteit.

☼

Omraam Mikhaël Aïvanhov