Sinds de mens op aarde verscheen

Sinds de mens op aarde verscheen, ervoer hij onophoudelijk nieuwe behoeften.

Dat is natuurlijk, een teken van evolutie: naarmate nieuwe behoeften zich doen voelen, veranderen samenlevingen, zijn ze scheppend en verrijken ze zich.
Toch zou het nuttig zijn om even stil te staan bij de aard van deze behoeften.
Want de gulzigheid, de vraatzucht, de begeerte, die zoveel mensen ertoe drijven om naar bevrediging te zoeken op het materiële vlak waardoor ze de planeet bevuilen en verwoesten, leiden de mensheid naar de ondergang.
Laten ze zich eens afvragen welke stem in hen roept om gemak, comfort, pleziertjes, dan zouden ze erachter komen dat het de stem van hun lagere natuur is, die egoïstisch, grillig en wreed is.
De lotsbestemming van de mens wordt bepaald door de kwaliteit van zijn behoeften en als hij hardnekkig blijft het zoeken naar voldoening alleen op het fysieke vlak, is het omdat hij nooit geprobeerd heeft zijn spirituele rijkdommen te verkennen.
De dag dat hij zal begrijpen dat de Schepper, in subtiele toestand, in hem het equivalent heeft geplaatst van alles wat buiten hem te vinden is, zal hij zich leren voeden met de rijkdommen van de Geest.
Vervolgens zal hij niet alleen geen schade meer toebrengen aan de natuur noch aan de mensheid, maar alles wat hij dan op fysiek vlak zal verwezenlijken, zal het zegel van de Geest dragen.

☼

Omraam Mikhaël Aïvanhov