Etaleren en inspireren

Etaleren en inspireren. Twee manieren van communiceren, van jezelf laten zien in de wereld. Maar de echte vraag is: vanuit waar doe je dat? Het verschil tussen die twee zit diep, want het raakt de kern van wie je bent en hoe je leeft. Etaleren komt uit het ego – dat deel van je dat gezien wil worden, dat erkenning zoekt, dat de buitenwereld nodig heeft om zich waardevol te voelen. Inspireren, daarentegen, komt van een andere plek. Het komt vanuit je ziel, vanuit een plek van overvloed, waar het niet draait om jezelf, maar om wat je te bieden hebt aan de ander.

Wanneer we etaleren, zijn we bezig met het bouwen van een façade. We willen dat de wereld naar ons kijkt en applaudisseert. De medaille, de prestatie, de glimmende momenten – het ego eet het op en wil meer. Het voelt als een overwinning, maar die euforie is vluchtig. Het is als water door je handen laten glippen: het vervliegt snel, en je hebt alweer honger naar de volgende bevestiging.

Maar inspireren? Inspireren is een spirituele daad. Het is erkennen dat je al heel bent, dat je niets hoeft te bewijzen. Je deelt niet om te ontvangen, maar omdat je iets waardevols hebt dat een ander verder kan helpen. Inspireren komt vanuit een diepe bron in jezelf, vanuit het besef dat je niet losstaat van de ander. Het is geen competitie, maar een handreiking. Waar het ego afscheiding zoekt – “kijk naar mij” – zoekt de ziel verbinding. Inspireren zegt: “Ik heb dit ervaren, hier ben ik doorheen gegaan. Misschien kun jij er iets mee.”

Ik neem als voorbeeld mensen die sportprestaties leveren. Je kunt je medailles etaleren en zeggen: “Kijk wat ik heb bereikt!” Het ego glimt van trots, maar het effect is oppervlakkig. Mensen zien je prestatie, maar voelen weinig verbinding. Inspireren is echter delen hoe je hebt moeten volhouden, hoe je door pijn en tegenslagen bent gegaan. Het gaat niet om het eindresultaat, maar om het proces. Dat verhaal kan een ander raken, helpen, en hen het gevoel geven dat zij het ook kunnen. Het is om deze reden dat ik met veel interesse de docu heb gekeken van Simone Biles. Zij is een voorbeeld vanuit inspiratie.

Simone Biles is niet alleen een van de beste turnsters ter wereld, maar ze laat ook zien wat het betekent om door moeilijkheden te gaan en toch trouw te blijven aan jezelf. Ze heeft laten zien dat het oké is om kwetsbaar te zijn, om te zeggen: “Nu even niet.” Dat inspireert, omdat ze anderen laat zien dat succes niet alleen zit in prestaties, maar in het erkennen van je grenzen en het delen van je reis. Ze laat zien dat er kracht zit in het loslaten van perfectionisme en het kiezen voor je mentale gezondheid, iets waar velen mee worstelen maar niet durven te benoemen.

Spiritueel gezien is dat de essentie: we etaleren vanuit een plek van tekort, alsof we iets van buitenaf nodig hebben om compleet te zijn. Inspireren komt vanuit overvloed, vanuit het besef dat we niets hoeven te bewijzen. In plaats van te roepen: “Kijk naar mij!”, fluistert de ziel: “Ik zie jou. Hier is iets dat jou kan helpen.” En in dat gebaar van geven, zonder verwachting, schuilt de ware kracht.

Dus ja, we etaleren vaak. Maar als we echt willen bijdragen, als we écht willen verbinden, is het inspireren dat de weg wijst.