Robert Adams

 e weet dat het vrijwel onmogelijk is om de wereld te veranderen, hoe mensen het ook hebben geprobeerd. De wereld ontvouwt zich nog steeds zoals het hoort. Er zal altijd sprake zijn van onmenselijkheid van de mens jegens de mens. Er zullen altijd botsingen van persoonlijkheid, conflicten en oorlogen zijn. Dit is alleen maar natuurlijk op dit illusoire bestaansvlak. Want als je begrijpt dat dit een vlak van dualiteit is, hoe kunnen de dingen dan één kant op gaan?

Kun je je een wereld voorstellen die totaal vredig is, waar iedereen van elkaar houdt? Het is idealistisch en in onze misleide toestand wensen we dat het waar was. Toch is dit niet de aard van deze planeet. Deze planeet zou net zo verwarrend en verwarrend moeten zijn als hij lijkt. Alles hoort te zijn zoals het is. Alleen al om dit te begrijpen is een gevorderde staat. Want je beseft dat je niet zegt dat je anderen niet gaat helpen. Je realiseert je dat je anderen niet kunt helpen, ook al lijkt het erop dat je dat wel kunt. Het is paradoxaal.

Het lijkt erop dat u anderen helpt als u bijvoorbeeld een dakloze helpt. Je geeft een dakloze een goede maaltijd. Je neemt hem of haar een paar dagen bij je. Je geeft ze $ 50 in hun zak, en ze gaan hun gang. Een paar dagen later is de persoon weer waar hij was, en toch heb je gedaan wat je moest doen.

Daarom moet je er niet over nadenken als je iemand helpt. Je moet niet vragen: "Wat is er aan de hand?" Je hoeft je niet eens af te vragen of je het juiste hebt gedaan. Je doet wat je moet doen, en dan laat je het vallen en vergeet je het. Je wordt geen deel van het karmaspel. Je bent hier bovenuit gestegen. En naarmate je vrediger wordt, de woede langzaam uit je bewustzijn zakt, alle zorgen, bitterheid en haat worden overstegen, en je een prachtige vrede begint te voelen, begin je op te merken dat de mensen die in je aura komen zich ook vredig voelen, zich vredig voelen, harmonieus. Je doet niets vrijwillig. Je bent zojuist opgestaan. Je bent naar een hogere bewustzijnsstaat gestegen.

Een roos hoeft niet te verklaren: 'Ik ben geurig.' Door zijn aard is hij geurig. Je hoeft dus niet te zeggen: "Ik doe een goede daad, ik help anderen." Door jouw aard kun je niet helpen anderen te helpen.. Dat gebeut alleen al door jouw aanwezigheid. En terwijl je je blijft ontvouwen, merk je dat je steeds minder betrokken raakt bij de games van deze wereld. Je speelt steeds minder games. Je laat anderen tot op zekere hoogte met rust. Als je geen goed woord kunt zeggen of op welke manier dan ook kunt helpen, zeg je niets, en juist door je stilzwijgen heb je iemand anders gezegend.

Robert Adams

20 juni 1991