Jij doet mij pijn

 Jij doet mij pijn!!

Als iemand iets doet of zegt waardoor jij pijn ervaart, lijkt het alsof de ander jou pijn doet. In realiteit raakt de ander enkel een pijn aan die al bij jou aanwezig is. De ander is de trigger van jouw pijn. De ander doet jou geen pijn. Hij/zij raakt een oude wonde aan, duwt op een knopje waardoor jouw pijn wordt geactiveerd.

Die pijn is meestal oud, ontstaan in de kindertijd of misschien meegenomen uit een vorig leven. Die pijn draag je met je mee, meestal goed verstopt. Als iemand dan iets van die pijn aanraakt, dan komt die weer naar boven. Dan kan je de ander de schuld geven, de ander met de vinger wijzen. Maar weet dat als je met 1 vinger naar de ander wijst, wijzen er drie naar jou terug.

In plaats van de ander als schuldige aan te duiden, ga naar binnen, voel eens die pijn. Je hoeft niet altijd de oorzaak van de pijn te kennen. De pijn zien, voelen, omarmen, helemaal bij die pijn gaan zitten. Ga naast, voor, bij die pijn zitten, net zoals je naast een vriend(in) zou zitten die jou nu even nodig heeft. Jij hebt nu even die pijn nodig om je iets duidelijk te maken.

Die pijn wil je op zich geen pijn doen maar wil wel gezien worden. Die pijn die zegt: “He ik zit hier nog, hoe diep je me ook verstopt hebt, hoe ver je me ook hebt weggeduwd, ik zit er nog steeds. Zie je mij? Voel je mij? Omarm mij…”

Geef de pijn de ruimte die ze vraagt. Meestal wil jij pijn zo snel mogelijk weg, je verdringt het, je duwt het van je af of misschien ben jij zo vindingrijk geworden dat je nog andere manieren kent om pijn niet te hoeven voelen. Wat je er ook mee doet, als je de pijn niet voelt, zet je hem ergens onbewust vast in jouw lichaam. Vroeg of laat reageert jouw lichaam daarop. Wil je daarop wachten? Of durf je het aan om pijn in de ogen te kijken?

Op het moment dat jij die pijn helemaal doorvoelt dan is de functie van de pijn ook opgelost. De pijn verlaat jouw lichaam. Althans dat stukje pijn. Wil dat dan zeggen dat je nooit meer pijn ervaart? Nee natuurlijk niet. Er zitten vele pijnpunten in jouw lichaam opgeslagen maar als je het één keer hebt aangedurfd om pijn in de ogen te kijken, om hem helemaal te doorvoelen, dan weet je hoe je met andere pijnstukken kunt omgaan. Het wordt steeds “makkelijker”, je kan er steeds beter mee omgaan.

Je zou ook aan het universum kunnen vragen om jouw lessen in vreugde en plezier te leren. Om het jezelf niet zo moeilijk te maken. Op zich duurt die pijn (die emotie) niet lang. Het zijn jouw gedachten over die pijn die het jou moeilijk maken. Je gaat overdenken, je gaat analyseren, je blijft erin hangen. Misschien vraag je je zelfs af, waarom ik toch? Dat zijn allemaal menselijke gedragingen. Wat als je het ego even niet de kans geeft om te reageren maar je ziel aanspreekt om te zien wat jij nog kan en mag leren? Dan blijf je niet hangen in pijn, dan rijst je energie en kan je reizen in de energie. Dan voel je weer het licht en de liefde die jij (diep van binnen) bent.

Dan kom je uit de angst voor de pijn, dan weet je dat pijn er niet is om je pijn te doen. Er word je iets getoond, je mag iets leren. Is het niet daarvoor dat je naar de aarde bent gekomen? Dat jij die menselijke gedaante hebt aangenomen? Heeft jouw ziel daar niet voor gekozen?

Ik wens je een week waarin je de moed en de durf kan opbrengen om naar binnen te keren telkens jij wordt geraakt. Een week waarin je niet wegloopt, een week waarin je pijn de ruimte laat om er te zijn.