100 Meters (2016)

 Ramón Arroyo is een man die in Bilbao (Baskenland, ten noorden van Spanje) woont. Zijn vrouw Inma werkt als CEO in een belangrijk bedrijf met vrienden en werkpartners als Mario. Maar zijn dagelijks leven eindigt wanneer hij op een dag wakker wordt en merkt dat hij kortstondig verlamd is en niet meer uit bed kan opstaan. Inma en Ramón proberen te weten wat er gebeurt en gaan naar het ziekenhuis, waar de onthulling niet erger kan zijn: Ramón krijgt de diagnose multiple sclerose, een spierdegeneratie die geleidelijk elke beweging van zijn lichaam stopt, waardoor hij de rest in een rolstoel zit. van zijn leven. Inma begint een behandeling in het ziekenhuis om de symptomen te minimaliseren, waar hij andere patiënten ontmoet met een verder gevorderd stadium van de ziekte. Inma heeft haar eigen problemen vanwege haar vader Manolo, die heeft geprobeerd zelfmoord te plegen in zijn landhuis waar hij alleen woont na de dood. dood van zijn vrouw en Inma's moeder. Door Manolo naar de stad te verhuizen om bij hen te gaan wonen, worden de zaken gecompliceerd door de zo slechte relatie tussen Ramón en Manolo, wat de frustratie en wanhoop bij Inma veroorzaakt. Maar de dingen veranderen op de dag dat Ramón in het ziekenhuis een infopost leest over een Iron Man-wedstrijd, een race waarbij de deelnemers 3,8 km moeten zwemmen, 180 km fietsen en 42 km moeten fietsen. mijl) rennen om er een einde aan te maken. Vastbesloten om de overwinning te behalen, meldt Ramón zich aan om deel te nemen, waarbij hij de ongewenste hulp krijgt van Manolo, een voormalige professionele atleet in zijn jeugddagen. Omdat hij hem niet in de stad kan trainen, verhuist Manolo met Ramón naar het landhuis, waar Ramón terloops ontdekt dat de reden van Manolo's mislukte zelfmoordpoging de pijn is door het verlies van zijn vrouw. Ramón ontmoet een paar later de charmante Noelia op het strand tijdens een training en besluit Manolo te misleiden om met haar te daten in de hoop hem te helpen. Volgens de datum van de Iron Man komt Ramón op zoek naar een manier om te bewijzen dat de echte Iron Man geen superhelden zijn, belichaamd in een metalen pak, maar gewone mensen die klaar zijn om tot het einde te vechten om hun innerlijke kwaad te verslaan en te laten zien dat de mens dat kan. Wees buitengewoon.

Dit is een ontroerende kijk op multiple sclerose (MS) en hoe dit geleidelijk grote schade aanricht aan een gezin, maar uiteindelijk ook helpt bij het opbouwen van de eenheid en het gevoel van verbondenheid van het gezin. Dani Rovira is erg goed in de centrale rol, en hij wordt bekwaam bijgestaan ​​door zijn schoonvader, gespeeld door Elejalde, en zijn vrouw, gespeeld door de mooie Alexandra Jimenez, die laat zien wat de stille en onwankelbare liefde van een vrouw voor een man kan doen. Er zit heel veel herkenning in deze film.

Mijn dochter en ik hebben gisteravond deze film samen gekeken en zij heeft ook MS.
Het is een ziekte met vallen en opstaan, ook zij verloor haar vrienden ( 2 bleven er en de rest had ineens geen tijd meer), kreeg ontslag , haar zuster brak met haar... etc. Je gaat door de hel heen, accepteren van deze ziekte waar je nooit meer beter van wordt. Hoe de omgeving op je reageert en hoe je je staande moet houden in deze maatschappij die echt hardt is.
Als ik er over wil praten als moeder zijnde hebben de mensen ook geen tijd en laten je vallen als een baksteen en op straat lopen ze door...
Samen probeer je het beste er van te maken. 
Maandag heeft ze een operatie gehad waarbij er een knobbeltje uit haar borst is gehaald en nu is ze bij mij om te herstellen. Positief blijven is het enigste wat je kunt zijn en nog steeds doelen blijven stellen. Wij doen dat ook samen...

Ik kan deze film echt aan bevelen, want door dat dit een film is die op ware gebeurtenissen is gebaseerd kreeg ik wel als moeder zijn het gevoel: Ik ben niet alleen in dit verhaal en mijn kind ook niet, met ons zijn er zovele...