Bloemen leven licht-zinnig
Bloemen leven licht-zinnig
Bloemen leven licht-zinnig in hun bladen.
Dieren lopen vanzelfsprekend; ze zwijgen
van wat ze zouden kunnen zijn; hun daden
gebeuren altijd nu; dieren zijn eigen.
Mensen doen alsof. Bestaan in ijskouden,
denken, denken, denken dat ze bestaan.
Geen mens kènt een mens. Men wil zich vasthouden.
Angst laat niet los. Men kijkt zijn spiegel aan.
En hangt zich op aan winterse systemen
of takken van geloof. Maar dood is dood.
Men neemt zich mee en is niet mee te nemen.
En ik ben eenzelfde. Maar leg mij bloot,
omdat ik zien wil wie ik toch nog ben.
Ik moet toch een mens zijn die ik herken.
Schrijver: Hans Andreus
Reacties
Een reactie posten