IJZERHARD

Algemeen

Ijzerhard of verbena is het enige kruid dat zowel voor Keltische druïden als Angelsaksische sjamanen heilig was. Ze beschermden zich ermee tegen boze geesten. De plant heeft een grote geneeskrachtige werking als wondheler en tevens als kalmerend middel.

Eigenschappen

Kalmerend, krampwerend, depressiviteit bestrijdend, zweetdrijvend, melk opwekkend, antiseptisch, bitter tonisch, versterkend.

Inwendig gebruik

• Bij koorts,met name indien gepaard met hoofdpijn en heftige pijn.
• Bij nerveuze uitputting door overwerktheid.
• Bij vermoeidheid na virusaandoeningen.
• Bij misselijkheid en indigestie, vooral na infecties. Bij milde geelzucht.
• Bij worminfecties.
• Bij nierstenen en urinedetentie.
• Bij astma en hooikoorts met strakke borstspieren.
• Stimuleert de melkproductie. Met name als de moeder gespannen is.
• Bij depressiviteit met pijnklachten of spijsverteringsproblemen.
• Bij slaapstoornissen en excessief dromen.

Uitwendig gebruik

• Als zalf bij zwellingen, aambeien en traag helende wonden.
• In omslagen en kompressen bij hoofd-en spierpijn.

Opgelet!

Gebruik niet tijdens de zwangerschap. Grote doses wekken soms braken op.

Geschiedenis

Vroeger beschouwde men ijzerhard als een talisman tegen de duivel en boze geesten. De kruidengenezer John Gerard uitte al in 1597 zijn afkeer van deze ‘fabels over hekserij en toverkunst’.

Culpeper beval in 1653 ijzerhard aan bij baarmoederaandoeningen. Tevens vond hij het een goed middel tegen ontstoken wonden, zoals zweren en fistels.

In een kruidenboek uit 1562 wordt, ter verbetering van de stemming, geadviseerd vier bladeren en vier wortels ijzerhard in wijn te dopen en de wijn door het huis te sprenkelen.