Er gaat veel tijd overheen
Er gaat veel tijd overheen voor je kan besluiten wat te doen schreef iemand...
Loslaten... of juist niet.
Je kunt niet afgaan op het gevoel en ervaring van anderen.
Die schaamte herken ik. Want niemand kent het verhaal helemaal.
Niemand was er bij als je jezelf in slaap huilde...
Niemand heeft gevoeld hoe radeloos en machteloos je hebt gevoeld.
Je omgeving weet niets en vaak ook gefrustreerd : ben je er nu nog mee bezig ? Ga wat leuks doen !
Maar eer je je eigen situatie kan veranderen, moet je voor je gevoel alles hebben gedaan en geprobeerd.
Niet door 1 deur kunnen en dat ze niet met hun ouder in 1 kamer willen zitten legt Ć³Ć³k een negatieve indruk op de verstoten ouder, die deze aandacht helemaal niet wil.
Maar toch krijgt, in die zin van: 'door jou zijn we niet compleet'.
Wat ik wel heb geleerd na jaren hangen en wurgen, kruimeltjes oprapen en de reservebank, dat toen ik al dat, het negatieve, wegdeed er ruimte kwam voor het positieve.
Dan pas ben je je ervan bewust hoeveel energie, tijd en kracht zo'n situatie van je heeft gevraagd.
Maar wat je ook besluit, je moet je er 100% van overtuigd zijn dat je achter dat besluit staat en het emotioneel kan dragen...
Reacties
Een reactie posten