Zolang ik me kan herinneren
Zolang ik me kan herinneren, was ik alles voor iedereen...
ze waren allemaal afhankelijk van mij om degene te zijn die alles deed, alles oploste en de sterke was die elke uitdaging aankon.
Dit is gewoon wie ik was - ik was altijd de sterke ... maar niemand leek zich ooit te herinneren dat ik ook een mens was.
Ze dachten allemaal dat ik onbreekbaar, onwrikbaar en niet te stoppen was..
En misschien is dat waar,
Terwijl ik iedereen aan het redden was, verdronk ik in dezelfde golven waartegen ik iedereen hielp verankeren.
Ik worstelde om het hoofd boven water te houden terwijl ik vocht om hen er doorheen te helpen.
En eerlijk gezegd ben ik nu uitgeput.
Ik weet zeker dat ik hier doorheen zal komen, maar ik heb wat tijd nodig om gewoon... uit te rusten.
Ik weet nu dat ik de tijd moet nemen om afstand te nemen van iedereen, anders kan ik merken dat ik voor eens en voor altijd overweldigd word door het leven..
En ik ben beter dan dat, sterker dan dat.
Dus ik doe af en toe een stap terug om op adem te komen en te hergroeperen.
Het betekent niet dat ik zal stoppen de veerkrachtige persoon te zijn waar iedereen op rekent dat ik ben, alleen dat ik me nu realiseer dat ik mijn vuur niet helder brandend kan houden als ik niet de dingen doe waarmee ik mijn ziel kan voeden .
Of het nu gaat om rust, bezinning of gewoon tijd om op te laden..
Ik ga de moeite nemen en de tijd voor mezelf nemen.
Ik wil niet de rest van mijn leven overleven, rondkomen of watertrappelen.
Ik wil me levend voelen, mijn best doen en altijd de beste versie van mezelf zijn in alles wat ik doe..
Dus excuseer me als ik af en toe verdwijn en mijn innerlijke vuur weer aanwakker.
Voor mij, voor jou en voor alle anderen,
Ik zal altijd die sterke persoon zijn die in staat is om van alles en nog wat te doen.
Het verschil is…
vanaf nu zal ik mezelf niet verdrinken om het anker van iedereen te zijn.
We kunnen allemaal samen zinken en zwemmen..
En samen staan we op.
@Ravenwolf
Reacties
Een reactie posten