Elke dag ben ik weer gefascineerd

Elke dag ben ik weer gefascineerd door de wetmatigheden die het leven brengt. De vele paradoxale bewegingen die keer op keer haar gezicht laten zien. Ik geloof er heilig in dat als we onszelf bewust zijn van hoe de energie van het leven vloeit, we meer invloed krijgen op de uitkomst van ons leven. Aha, daar hebben we de eerste paradox: want hoe minder we bezig zijn met het resultaat van ons handelen, des te groter de kans dat we uitkomen waar we zijn willen. Inderdaad: de reis ís de bestemming. Maar als je je aandacht richt op de reis, is het hoogstwaarschijnlijk zo dat je precies dáár uitkomt waarvan je niet wist dat dit jouw plek zou zijn. Het ontvouwt zich.
Een andere paradox van het leven is dat dat als je angst hebt voor verlies, je meestal het verlies krijgt waar je zo bang voor bent. Vertel mij wat over deze!! Wat we dan namelijk niet zelden doen, is stevig vasthouden wat we niet willen kwijtraken. Voel je m? In dat stevig vasthouden, ontstaat kramp. En hoe meer kramp, des te benauwder de situatie. Je hebt steeds meer controle nodig om het nog vast te kunnen houden. Oké, dan hebben we meteen nog een wetmatigheid te pakken. Want controle willen hebben, geeft de schijn van invloed. Echter, je wil iets of iemand buiten jezelf controleren. En laat dat nou het gebied zijn waar we niet zo heel veel invloed hebben. Ook al denken we van wel. Écht controle heb je pas als je geen controle nodig hebt. Dus terug naar de angst voor verlies: je hebt pas controle over je angst voor verlies als je vanuit vertrouwen de ruimte laat om het te laten zijn. Geen kramp, geen claim, geen verstikkende energie. Maar vertrouwen en liefdevolle aandacht. Dus ook geen kop in het zand; als we het er niet over hebben dan is het er niet. Nog zo’n mechanisme om angst voor verlies een selffulfilling prophecy te laten worden.
En dan nog maar zo’n fijne gouwe ouwe: je kunt pas vasthouden als je twee handen vrij hebt. Dus om maar af te sluiten met een laatste mooie paradoxale: zit stil, luister aandachtig en voel hoe alles beweegt in de richting waar je zijn wil. O ja, en niets doen is eigenlijk best een gerichte actie.