Snowpiercer (Film, 2013)

Snowpiercer was een verrassing voor mij. Ik dacht dat het gewoon weer een dystopische film met 'sociaal commentaar' zou zijn die probeert mee te doen met de rage van The Hunger Games. In plaats daarvan kreeg ik uiteindelijk een van de beste post-apocalyptische films die ik ooit heb gezien. Een soepele achtbaan van actie en stille, donkere dialogen.

En begrijp me niet verkeerd, het is weer een dystopische film met 'sociaal commentaar', en ja, misschien is het een beetje de hype van The Hunger Games. Maar als dat rijden uiteindelijk een film van deze kwaliteit oplevert, is dat dan een slechte zaak? En het is niet zo dat The Hunger Games het idee van een alternatieve toekomst hebben uitgevonden, waar de armen proberen de rijke mensen die hen controleren vanuit hun ivoren torens toe te eigenen. Dit zijn beide slechts variaties op Orwell's 1984, dat zwaar leunt op het eeuwenoude verhaal van de underdog, David versus Goliath.

Het is de uitvoering van een idee dat een film maakt of breekt en hier is die uitvoering bijna foutloos. Alles, van het ontwerp van de trein tot de A-lijst van acteurs tot de verhaallijn die het meedogenloze tempo aanhoudt, maar toch tijd heeft om na te denken over de motieven, geschiedenissen en stemmingen van de personages.

Snowpiercer is simplistische kunst. Het probeert je niet te overtuigen met grenzeloze details, hoge explosieven of flitsen. Het neemt eerder een centraal idee en vult het met zoveel mogelijk kwaliteit. Een aanrader voor alle fans van sciencefiction die er zijn.