EUTHANASIE DOOR DE OGEN VAN DE DIERENARTS.
EUTHANASIE DOOR DE OGEN VAN DE DIERENARTS.....
Daar ben je met je nieuwe puppy - die mijn gezicht direct kust, die koekjes verslindt die ik hem aanbied en onze vriendschap begint.
Verschillende bezoeken later begint hij te leren waar alle koekjes trommels in de kliniek zijn, en die dame in de witte jas, nou ze is meer dan oke ...
Nu ben ik verliefd op je hond en je hele gezin omdat jullie echt heel erg goede mensen zijn en ik heb niet alleen gezien dat die pup een heel lief familielid werd, maar ik zag ook hoe de kinderen groeiden elk jaar en jij een heel klein deel van hun reis vormde.
Weet je nog die keer dat hij het ondergoed van de tienerdochter at?
Ja, we hebben er allemaal om gelachen nadat de operatie eenmaal was voltooid en je weer was hersteld.
Je dochter heeft me waarschijnlijk nooit vergeven dat ik dat opgegeten ondergoed had ingepakt en aan de hele familie had laten zien toen ze jouw kwamen ophalen in de kliniek.
Zoveel avonturen, maar zo weinig tijd .....
En hier zijn we, vijftien en nog wat jaren later, om afscheid van je te nemen.
Hij heeft hartaandoeningen en ik kan het niet meer oplossen.
Of hij heeft kanker en er is geen remedie.
Hij heeft artritis en de medicijnen werken gewoon niet.
Ik wil dat hij voor altijd blijft leven.
Ik wil dat zo graag, dat het pijn doet.
Ik heb het gevoel dat ik hem en jou gefaald heb nu ik geen opties meer heb om hem langer te houden en hem comfortabel en gelukkig te maken.
Dus nu is het tijd, en ik word verondersteld professioneel te zijn.
Ik ben de dokter.
Kalm
Stoer
Heb altijd alles onder controle.
F ~ * k....,
.
.Ik ken jou en je baasje al een derde van mijn leven, en het grootste deel van mijn professionele carrière.
Maar ik hou mij sterk.
Mijn bovenmenselijke assistente heeft de katheter al ingebracht.
Mijn personeel van receptie tot assistenten hebben al het papierwerk al gedaan.
Geloof me, ze zullen het misschien niet laten zien, maar hun harten breken voor jou.
Ze zijn bij je geweest.
En zij kennen jou en geven ook om jou.
En ik heb de naald in de zak van mijn witte jas.
Dezelfde zak die altijd vol traktaties voor je zat.
Ik haal diep adem en kom de kamer binnen.
Nu moet ik sterk blijven .......
Je geeft me die lieve blik die je altijd geeft, die wordt gevolgd door kussen, likjes en een blik op de koekjestrommel.
Maar je bent nu te zwak.
Je bent klaar.
Maar je wilt niet.
Ik wil niet.
Maar dit moet gebeuren omdat we te veel van je houden om je te laten lijden.
Je zou doorgaan zolang als we het je vroegen.
Maar we kunnen het jou niet meer vragen.
Het is niet eerlijk tegen jou.
Ik wou dat onze menselijke harten je nog veel tijd zouden kunnen geven.
Ik wou dat ik de persoon kon zijn die jij denkt dat ik ben.
Ik wou dat.... ik wou dat... ik wou dat ik een manier kon vinden om je voor altijd te laten leven.
Maar ik heb die magische krachten niet.
Ik ben maar een dierenarts.
Dus ik kus je terug.
Er is niet veel aan je lichaam dat nog goed werkt, maar die oude staart kwispelt, net genoeg om mijn hart te doen breken, maar ik probeer niet te huilen.
Ik moet sterk blijven.
Je lichaam ontspant, je ligt in de armen van je baasje die snikt.
Deze familie heeft een van zijn meest dierbare familieleden verloren.
Ik leg mijn stethoscoop tegen je hart om te controleren of het is gestopt, maar je wordt zo strak tegen de borst gehouden dat het misschien wel haar hart is dat ik hoor bonzen of misschien is het dat van mijzelf en al het bloed dat door mijn oren stroomt terwijl ik het zo hard probeer niet te veranderen in een emotioneel wrak.
Het is bevestigd, je bent ingeslapen.
Je baasje legt je zachtjes op tafel en ze knuffelt je stevig terwijl ze snikkend weggaat.
De deur gaat achter je dicht en ik weet niet of ze dit hoort, maar ik snik zachtjes in je oor...run free
Je bent weg, je zal worden gemist, en ik moet onder ogen zien dat het een van de moeilijkste delen van de dag zal zijn.
Jullie zullen je huis binnengaan en hij zal er niet meer zijn om je te begroeten.
Weet alsjeblieft dat ik weet hoe je je nu voelt.
Bij het verlaten van de kliniek wens ik met elke vezel van mijn wezen dat je dit nooit meer moet meemaken ook al weet ik beter.
Ik wou dat beestjes voor altijd konden blijven leven.
En alsjeblieft, ik ben zo dankbaar dat ik een klein deel van je reis heb mogen zijn.
Met liefde voor altijd,
Je dierenarts.
Vertaald uit het engels....
Anoniem
Reacties
Een reactie posten