Als je werkt aan de idee

 Als je werkt aan de idee van lief te hebben, het goede te doen, alles te vergeven en te harmoniseren, komt er een ogenblik waarop deze idee zo machtig wordt dat al je cellen ervan doordrongen worden en ermee in eenklank beginnen te trillen.

Dan zal je vaststellen dat de vrede je niet meer verlaat, en zelfs als er zich van tijd tot tijd gebeurtenissen voordoen die je komen storen, zullen zij slechts enkele oppervlakkige golven veroorzaken; diep vanbinnen zal je nog altijd die vrede voelen.

Heb je al eens wilde dieren in het circus gezien?
Zolang de temmer aanwezig is, houden zij zich kalm; maar zodra hij hen verlaat, storten zij zich op elkaar.
Bedenk dat hetzelfde gebeurt met je cellen.
Zolang je hen bewaakt, onderwerpen zij zich, maar zodra je afwezig bent, met je gedachten elders, beginnen de ongemakken opnieuw.
Je moet je dus met je cellen bezighouden, hen wijzer maken, voeden, zuiveren, net alsof het je kinderen zijn.
Alleen wanneer je ertoe gekomen bent hen op te voeden, zodat zij hun werk doen zonder twisten of discussies, zal je uiteindelijk vrede kennen.

☼

Omraam Mikhaël Aïvanhov