Deva

Het woord Deva betekend het Sankriet God of Godheid. In het Boedhisme en Hindoeïsme spelen Deva,s een belangrijke rol, zij geloven dat deze Deva,s bewuste spirituele wezens zijn die orde brengen in alles wat bestaat. Ze zijn o.a verantwoordelijk voor de evolutie van de natuur.                       De Britse schrijver William Blake ( 28 november 1557- 12 augustus 1827) vroeg in zijn gedicht over de tijger: welke onsterfelijke hand of oog kon jouw angstwekkende symmetrie smeden?  Het antwoord was: de Tijgerdeva.

Elke tijger heeft zijn eigen Deva.                                                                                                                                 Een hogere Deva controleert alle tijgers en een nog hogere deva alle katachtige. Een nog hogere Deva heerst over alle zoogdieren. In het plantenrijk staan Deva,s aan het hoofd van de bloemenelfjes andere plantengeesten. Deva,s ontwikkelen zich in de loop der tijd. Ze kunnen bijvoorbeeld als mineraalmolecuul worden opgenomen door een plantenwortel en wordt zo een deel van de plant. Uiteindelijk kan hij veranderen in een bladelfje of bloemenelfje. Deva,s staan aan het hoofd van alle kunsten en ambachten, gemeenschappen en naties, gebouwen steden, rivieren en bergen.                    

Een Deva kan uiteindelijk zelfs een aartsengel worden.                                                                                       Eind jaren zestig ontving Dorothy Maclean tijdens een meditatie instructies van planten deva,s.             Zij en haar medewerkers voerden de opdrachten uit en produceerden een wonderbaarlijke vruchtbare tuin. Over de hele wereld kwamen hoveniers kijken om dit met eigen ogen te kunnen zien, sindsdien zijn er overal planten deva,s. Planten deva,s zijn er trouwens altijd al geweest maar in onze moderne wereld waren zij bijna vergeten. Sjamanen en medicijnmannen zijn mensen die met deze geesten samenwerken. Vroeger werkten ook Heksen, wijze vrouwen en alchemisten met deva,s samen, maar zij werden vervolgd omdat men bang was voor de spirituele wereld.

Wat zijn deva’s?elementalen, Elfen, nimfen etc.                                                                                                 Er zijn vele namen, categorieën: elementalen, elfen, nimfen,sylphen, gnomen, kabouters, steen wezens, metaalwezen, de kristalwezens,reuzen, brownies, kobolden, salamanders..enz.. Klein, het kleinste atoom, heeft een toon en een bewustzijn, tot in de hoogste niveaus,  De Elohim,  De Heren/ Dames van de schepping, Planetair, Galactisch Universeel. tot “voor de troon van God. Je kunt ze zien als gedaante maar ook als energievorm. Ieder bewustzijn heeft een holografisch patroon, het past zich aan naar behoefte van de waarnemer, maar heeft ook zijn eigen originele vorm. 

Dat doen engelen en deva’s niet anders. Hoewel het lijkt af te hangen van de dimensie waarin zij zich begeven. Zoals wij mensen, toch in eerste instantie een menselijke gedaante hebben en voor de helderziende /voelende pas een energieveld zichtbaar/ voelbaar wordt.

Waarom zijn Deva’s zo belangrijk voor de mens?                                                                                                 Het uitgangspunt dat ik neem is een driedeling afkomstig uit de Joods Mystiek, de Levensboom.           Daar is een driedeling: De sferen van de vorm zitten links, de sferen van de geest zitten rechts en de opklimmende sferen van de mens in het midden. De Kabbala geeft een vorm of methode aan om de diverse aspecten in de schepping en in de menselijk geest meester te worden. Maar de meeste mystieke stromingen geven een weg aan om te bewandelen, deze is er slechts een voorbeeld van.

Het laat zich vertalen in: het Devarijk, het Mensenrijk en het Engelenrijk. Uiteindelijk komt alles samen in de bron. De mens dient de beide rijken in zich op te nemen en in evenwicht te brengen, dan wordt hij de verlichte mens: de Adam/Eva Kadmon. Het Engelenrijk inspireert de mens tot hogere gedachten en wijsheid, Het Devarijk zet alle gedachten van de mens in de vorm. Het is dus de mens, met zijn bewustzijn die de schepping vorm geeft (ongeacht of hij dat in wijsheid doet of niet).

In feite vindt de driedeling geheel in het bewustzijn van de mens plaats, want: uiteindelijk is alles weer één. Het helpt echter wel om de dingen eerst apart te bezien om ze zo te kunnen gaan onderzoeken. 

Het uitvinden van tijd (door de mens) is mijns inziens gedaan om oorzaak en gevolg NA elkaar te laten plaatsvinden, om ze zo uit elkaar te halen en apart te kunnen ervaren. Hetzelfde zal ongetwijfeld zijn gedaan met de diverse dimensies. (nb: Eigenlijk meten we geen lineaire tijd: maar de tijd om een afstand tussen 2 punten af te leggen in  een cyclus: de aarde die om zichzelf draait of om de zon en weer op hetzelfde punt terug komt, 1 dag, 1 jaar is 1 cyclus. Dat we 24 uur in een dag hebben, is een religieuze keuze, geen natuurkundige).

Historie                                                                                                                                                                         Ten tijden van Lemurië was de sluier nog dun, de mensheid nog één, het leven nog sterk verbonden met de natuur en het vrouwelijk principe dominant. Het mannelijk principe is zich gaan ontwikkelen in de Atlantis periode. De verbinding met de natuur werd minder.Kennis deed haar opgang, technologische experimenten werden veelvuldig gedaan. Kristal technologie, elektromagnetische energiebronnen en zelfs kwantumfysica werden ontwikkeld. De technologie liep vooruit op de wijsheid wat leidde tot veel miscreaties. En misbruik van bronnen. Ook wezens werden misbruikt, dieren en mensen, veel dieren uit de fabel wereld zin uit deze periode (centaurs, griffioenen en dergelijke).

De deva’s werden ook misbruikt.                                                                                                                         Indirect daar zij deze miscreaties dienden te manifesteren en zelfs ook direct. Vaak voor persoonlijke doeleinden. Hiermee werd de originele blauwdruk van de schepping veel schade aangedaan, tot op een punt dat dit niet verder meer werd toegestaan en alle verkeerd gebruikte energie terug geprojecteerd werd. Dit was de val van Atlantis (Er zijn vele boeken over geschreven). Het rijk stortte in, maar nog belangrijker, de mensheid viel drastisch terug in haar bewustzijn. De scheiding, de sluier , daardoor compleet. De verwarring ook. Zo begon de zoektocht van de mens opnieuw, langzaam, door vele , lange duisteren episode heen. Lerend nu, zonder de grote vermogens van weleer, leerde de mens door schade en schande wijsheid op te doen.

Karmische wetten zorgden ervoor dat de schade niet verder kon oplopen en diende als stevig stuurmechanisme om de mens het onderscheidingsvermogen te leren tussen goed en kwaad of beter: tussen harmonische liefdevolle scheppingen en disharmonische scheppingen.

 

Nu, en de nieuwe tijd.                                                                                                                                                   Nu zijn we weer zover dat karmische wetten weer kunnen overgaan naar de wetten van Liefde en Gratie. De wetten van Gratie kunnen sterker werkzaam worden naar mate men een bepaalde hoeveelheid karma heeft uitgewerkt en in welke mate men in gratie met de wereld kan leven. Vergeving is in deze zo belangrijk: jezelf en anderen.

Daar waar liefde en wijsheid overheersen, zijn wetten niet meer zo noodzakelijk, daar het hart doet wat het hoogste goed is voor het geheel (onvoorwaardelijke liefde, Christus bewustzijn).                         In plaats van moeten en plicht, wordt het mogen en handelen vanuit liefde en vreugde.

Het mannelijk en vrouwelijk principe zijn op weg naar een nieuw evenwicht, de dualiteit overstijgend, zijn zij geen tegenpolen meer maar juist aanvullend. De sluier wordt dun en de verbinding met andere rijken in andere dimensies sterker. Daardoor zullen de drie rijken geleidelijk aan weer gaan samenvloeien.