Bomen Boodschap

 Lief mens, zolang je steeds weer voelt hoe stevig je al staat, kun je jezelf weer thuisbrengen. Zolang je weet dat jij het alleen maar bij jou te zoeken hebt, kun je voelen dat er niets is wat je hoeft te vrezen als een ander iets anders denkt over jou. Het maakt dat je zachter kunt zijn naar jou en dat je steeds weer opnieuw de aandacht naar binnen brengt. Er staat een nieuwe maand voor de deur en deze brengt openingen in je leven waar ze ooit zo dicht leken te blijven. Maar ook vraagt het aan je om steeds weer terug te komen bij jou en om te ervaren dat het altijd heeft geklopt wat je voelde. Je was niet raar of gek, je voelde het haarfijn aan. Je had misschien de woorden niet, maar je stelde je niet aan. En dat is waardoor er meer ruimte ontstaat om te zakken in jou omdat je weet dat jij altijd op jou kunt bouwen.

Er is een hoop veranderd in een korte periode. Dat heb je nog steeds te verwerken. Evenals de grote stappen die je hebt gezet om echt te zien dat de ander zijn eigen leegte te vullen heeft. Toch ontkom je er niet aan dat je hier en daar toch nog wel meebeweegt op de behoefte van de ander en dat is oké, lief mens. Want in alles heb jij je menselijkheid te ervaren. Je bent hier niet om iets perfect te doen, je bent hier om te ervaren, maar vooral om zacht te zijn naar jou. Om met compassie te kijken naar hoe jij de dingen doet, ziet, voelt en ervaart. Steeds meer ga je beseffen dat er geen einddoel is of een doel überhaupt waar je naartoe te werken hebt. Je hebt telkens weer terug te keren naar jou en te zien dat het niet gek is wat je doet. Dat het normaal is wat er bij jou van binnen gebeurt. Normaal, omdat er altijd ergens een zaadje is geplant, maar je hebt vooral te zien dat je in dat mens-zijn dingen doet die de ander kunnen raken, net zo goed als andersom. Dat je dingen doet die de wereld verlichten en harten worden geopend. Dat je dingen doet die jouw hart openen. Dat je soms helemaal niet weet wat nou de bedoeling is, maar in dat niet-weten ligt een schat aan ervaringen, herinneringen en ontmoetingen met jou, met de ander, met alles wat het leven te bieden heeft. Dat neem je mee en in dat alles ontdek je de schoonheid van jouw bestaan.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Open brief aan mijn oudste dochter...

Kraai

Vraag me niet hoe ik altijd lach

Gone with the Wind (1939)

Ekster