The Fall of the House of Usher (TV Mini Series 2023)

In de Netflix-horrorserie The Fall of the House of Usher van maker Mike Flanagan (Midnight Mass) krijgt een steenrijke en disfunctionele familie de bloederige rekening gepresenteerd voor het verleden. Flanagan liet zich ditmaal inspireren door de klassieke werken van Edgar Allan Poe.

De familie Usher is nooit ver verwijderd van controverse. Het fortuin van de broers en zussen Roderick en Madeline Usher werd verdiend via Fortunato Pharmaceuticals, een bedrijf waarvan de producten vanwege gezondheidsproblemen vaak onder de loep worden genomen. Assistent-officier van justitie C. Auguste Dupin is vastbesloten om tot een veroordeling te komen en zijn zaak tegen Fortunato en de Ushers is voor de rechter gekomen. Nu, midden in het proces, sterven Rodericks kinderen onder mysterieuze omstandigheden. Roderick Usher weet wie/wat er achter de doden zit en ontmoet Dupin om alles te onthullen.

De series van Flanagan draaien vaak om disfunctionele families, en The Fall of the House of Usher is daarin niet anders. Wat wél afwijkt, is dat de meeste personages hier – in tegenstelling tot in zijn vorige series –  verwerpelijke figuren zijn, die je hun afschuwelijke lot bijna zou gunnen. Het maakt de serie net wat minder emotioneel diepgravend dan zijn vorige producties, maar bepaald niet minder vermakelijk. De serie is verder immers op en top Flanagan, met flink wat stevige schrikeffecten, sterke monologen en uitstekend acteerwerk.

Daarmee levert Flanagan opnieuw een bevredigende horrorserie af, waarmee hij zijn status als grootmeester van het genre verstevigt. Pijnlijk voor Netflix is wel dat dit de laatste productie van Flanagan voor de streamingdienst is, omdat hij binnenkort exclusief gaat werken voor Amazon Prime Video. De geest van Flanagan zal de Netflix-bazen nog wel even blijven achtervolgen, want The Fall of the House of Usher bewijst opnieuw dat Flanagan een maker is om te koesteren. 

Naar mijn mening zijn polariserende creaties altijd fascinerend, en over het algemeen denk ik niet slecht over mensen die een hekel hebben aan wat ik erg leuk vind. Ik ben er ook niet bepaald dol op om meta te zijn in mijn recensies, maar ik ben van mening dat er in het geval van "The Fall of the House of Usher" iets over deze kwestie moet worden gezegd.

Ik ga mijn persoonlijke smaak niet in twijfel trekken als het gaat om de technische aspecten van deze show, zoals acteren, regisseren en productiewaarde. Persoonlijk vind ik het een uitstekende tv-serie, opgeluisterd door enkele serieus spectaculaire geldschoten (denk aan het abrupte einde van het ravefeest), maar dat is slechts mijn mening.

De heuvel waarop ik bereid ben te sterven gaat over de vraag of Flanagan recht heeft gedaan aan het werk van Poe, en ik ben bang dat ik niet erg vergevingsgezind zal zijn tegenover degene die zegt dat hij dat niet heeft gedaan.

Poe schreef niet alleen gotische literatuur, hij voegde er zware persoonlijke accenten aan toe die uiteindelijk genre-tartend zouden worden en uiteindelijk de meest iconische aspecten van zijn werk zouden worden. Als je Chat GPT vraagt ​​om te schrijven als Poe, dan krijg je dat.

Maar hoewel ze uiterst pittoresk en vermakelijk zijn - en verleidelijk, gezien de pov van een productie (de kostuums, de sombere Victoriaanse setting, de raadsels, het is gegarandeerd een spektakel) - zijn deze elementen de spreekwoordelijke arabesken bovenop iets oneindig veel substantiëler.

De diepgaande psychologische implicaties van zijn werk maken Poe tot een genie, en niet alleen tot een goede schrijver. De man beschreef ziekten en neuro-afwijkingen eeuwen voordat er zelfs maar een naam voor bestond. Hij verdiepte zich in universele angsten en angsten die niet alleen zijn tijd hebben overstegen, maar ook vandaag de dag niet relevanter konden zijn: de ongezonde benadering van de dood, het leven in een vervreemdende samenleving die zijn menselijke tintje heeft verloren, en het voelen van de constante druk van onzekerheid.

De kern van Poe's werk is somber en modern, en Flanagan heeft dit tot in de perfectie vastgelegd met "The Fall of the House of Usher". Boven de must-have iconische referenties verzette hij zich tegen de gemakkelijke weg van een oppervlakkig kostuumstuk en concentreerde hij zijn script op wat eronder zit. Voor één keer kan ik hem er niet genoeg voor prijzen.

Het enige voorbehoud dat ik heb bij deze tv-serie gaat over de titelkeuze, die sommige toeschouwers misschien heeft doen geloven dat dit een bewerking zou worden van de gelijknamige korte roman in plaats van een breed eerbetoon aan Poe's grootste hits.

Afgezien daarvan zal ik, als oud fan van Poe's werk, niet aarzelen om te zeggen dat "The Fall of the House of Usher" het vertellen van verhalen op zijn best is, en niets minder dan een van de meest typische Poe-achtige stukjes inhoud.

Deze serie heb ik achter elkaar door gekeken omdat wilde weten wat er veder ging gebeuren.
Bedankt Netflix voor deze geweldige serie !