De Bijna dood ervaring (BDE) van Catja de Rijk

Catja geeft aan dat ze vanaf 2006 hart patiënt is. En i.v.m. de klachten die ze had in 2015 wilde haar cardioloog opnieuw een hart Katheterisatie doen. Dat vond ze prima en niet vervelend. Ze had al eerder zo een onderzoek gehad en wist wat haar te wachten stond. Ze was dan ook heel rustig die dag. Er was wel “een dingetje”. Catja en haar man Ruud konden de ingang van het ziekenhuis niet vinden. Catja gaf haar man aan, haar maar af te zetten. Later had ze sterk de indruk dat haar man waarschijnlijk al een voorgevoel had van wat er later met haar zou gebeuren. Catja ging heel ontspannen het onderzoek in, wat op de OK gedaan werd. Het viel haar wel op dat er erg veel personeel rond liep. Wel 7 a 8 personen. Nadat ze ongeveer 10 minuten bezig waren met de katheterisatie, gebeurde er een aantal dingen tegelijk. Ze kreeg een ongelooflijke pijn op de borst, waarbij ze tegelijk alarmen af hoorde gaan op de OK. Alles ging in een paar seconden. Er was paniek. Bij Catja trok langzaam de pijn uit haar lichaam en kwam er een ongelooflijke rust over haar heen. En alles voelde goed voor haar. Ze heeft zich er later wel over verbaasd dat haar gedachten niet bij haar gezin waren. Niets van dat alles. Ze voelde zich eigenlijk heel blij en gleed als het ware in een enorm grote tunnel, zonder armen of benen. Als Catja hier over spreekt, raakt ze zichtbaar geëmotioneerd. En ze zegt ook dat het haar altijd moeite kost om hier over te praten. In de tunnel was ze gewoon heerlijk rustig aan het zweven. En zag ze allemaal lichte kleuren die in elkaar overvloeiden. Ondertussen zweefde ze naar een wit licht aan het einde van de tunnel. Dat voelde als een douche. Ze geeft aan dat je wel eens van die opnamen ziet van vertraagde druppels vanuit een douche. Dat is de beste beschrijving die ze bedacht heeft voor die ervaring. De druppels gingen dwars door haar heen en voelde als aangeraakt worden. Dat was magisch! Ondertussen werd ze naar het witte licht getrokken. Alleen toen ze daar aankwam en ze het bijna kon aanraken, werd ze terug gestuurd. Wat ze in de tunnel had gevoeld, was een onbeschrijflijk groot gevoel van onvoorwaardelijke liefde. Catja gaf aan dat ze intens gelukkig is, een prachtig gezin heeft en een liefdevolle relatie. Maar de liefde die ze daar voelde was anders. Onvoorwaardelijk. In de tunnel werd haar verteld door een stem, dat het haar taak was om die onvoorwaardelijke liefde, die ze had ervaren, moest uitdragen.

Toen Catja weer terug kwam in haar lichaam op de OK, was alles te heftig en emotioneel. De geluiden, het licht van de OK en het personeel wat druk bezig was met haar. Plus de boosheid, die ze voelde en dacht “Had mij maar daar gelaten”. Het was trouwens voor het laatst dat ze boosheid ervaarde. Er kwam rust en liefde voor in de plaats, wat haar niet meer heeft verlaten. Er was ook een realisatie van “Ik snap het leven. Vraag me niet hoe ik dit wist, maar ik snapte ineens waar het om draait in het leven”.

Na deze bijzondere ervaring, volgden maanden van revalidatie. En stukje bij beetje ontdekte ze dat ze voorspellende ingevingen ontving, die ze in beginsel alleen met haar man Ruud deelde. Tot dat een vriendin nieuwsgierig was naar Catja haar ervaringen. En vroeg of Catja haar wilde vertellen als ze ook ingevingen voor haar ontving.

Catja geeft aan dat ze wel eens het gevoel heeft dat ze gereset is. Ze was 50 jaar toen ze de Bijna dood ervaring kreeg en mocht terug keren met 50 jaren levenservaringen. Waar trouwens ook veel dingen van weg zijn en waar ze niet meer bij kan komen. Maar ze mag haar leven opnieuw gaan invullen vanuit haar hart. Tegenwoordig ziet ze niet meer de buitenkant van mensen, het mooie kapsel of de mooie kleding die ze dragen. Ze voelt nu direct de binnenkant van mensen en dat was nieuw voor haar. Het viel haar op hoe gejaagd mensen vaak zijn om geld te genereren en om dingen te kunnen kopen. Dat viel voor haar allemaal weg, doordat ze een enorme innerlijke rust voelde. Goed is goed. Dure spullen hoefde niet meer. Het gaat om de rijkdom die je hebt met elkaar en met het gezin. Ze snapt het wel als mensen een nog duurdere auto of nog een groter huis willen. Want ze heeft ook wel ervaren dat ze dat nodig hebben om gelukkig te zijn. Maar voor haar begint het geluk sóchtends bij het wakker worden. Dat zijn kostbare momenten die ze heel bewust mee maakt. En het is bijvoorbeeld niet zomaar een lunch met een vriendin, nee het is liefde. De mooie gesprekken. En dan maakt het niet uit of je in een snackbar zit of in een duur restaurant. Een ander voorbeeld dat ze aanhaalt is dat ze met haar man in Gent liep en een jong stel aan de waterkant zag zitten met een doos met pizza. Dat stel viel haar op. Ze waren intens gelukkig met elkaar en zaten daar samen in een cocon, terwijl andere mensen bij een restaurant of cafetaria zaten. Dat zijn van die dingen die haar tegenwoordig opvallen tussen honderden mensen en dat vindt ze prachtig!

Ze blikt even terug van voor haar BDE en geeft aan dat ze op een gegeven moment een seminar van Micheal Piarczyk aan het beluisteren was en werd getroffen door een zin, toen hij zei “Als je van binnen een diep verlangen hebt, streef die dan na!”. Ze keek haar man aan en zei “Ik ga stoppen met mijn bedrijf”. (Ze had een goedlopend bedrijf als fotograaf) Ze realiseerde zich dat ze de gesprekken tussen de fotoshoots door, steeds interessanter begon te vinden. Dit voorval was precies 3 maanden voor haar hartstilstand. En na de hartstilstand moest haar man alle afspraken afbellen, omdat ze ook niet meer in staat was om de camera te bedienen. Catja geeft aan dat het wel leek of het proces vooraf in gang was gezet. En wat doet ze nu? Het coachen van mensen, wat ze fantastisch vindt! En tijdens de sessies mag ze de mensen een stukje van die onvoorwaardelijke liefde laten voelen. Wat ze als taak had mee gekregen tijdens haar BDE.