Bomen Boodschap

 Je zit nog steeds in een periode waarin je even niets zou willen. En toch neemt het leven je mee met allerlei gebeurtenissen. Veel interacties. Veel dingen doen. Maar diep van binnen zou je het liefst nog even heel ver weg van de wereld willen kruipen. Even helemaal in en op jezelf zijn. Het lijkt zo'n uitdaging voor je om in de drukte van de dingen die op je afkomen dicht bij jezelf te blijven, waardoor je je eigen stem niet goed kunt horen. Alles waar je behoefte aan hebt, is jezelf. Want je hebt nog dingen in je hart te voelen, lief mens. Je wil heel dicht bij je hart zijn om daar gehoor aan te geven.

Er is een behoefte om diep naar binnen te kruipen om dicht bij jezelf te zijn. In zachtheid en in koestering. Je voelt een diepe behoefte om jezelf daarin te dragen. Het voelt bijna alsof je op een laagje bij jezelf aankomt dat je nog niet eerder hebt gekend of waar je lang naar op zoek bent geweest. Het voelt alsof je de wereld even buiten wilt sluiten om dat stuk van jezelf opnieuw te leren kennen. Herontdekken. Gewoon dicht bij jou zijn. Zonder je te hoeven opsplitsen. Zonder dat je ruimte zou moeten opgeven. Gewoon bij jou. En even voelen wat er gevoeld wil worden.

Thuiskomen heeft vele laagjes. Het betekent letterlijk thuiskomen op de plek waar je je het fijnst voelt, en het voelt ook als thuiskomen in je hart. Thuis, waar je essentie voelbaar is. Waar dat wat in jou leeft en nooit verloren gaat de ruimte krijgt. Steeds meer leer je je eigen fundament kennen. Steeds meer voel je dat jij er altijd bent voor jou, en daar heb je nu even de meeste behoefte aan. Om met jou te zijn. Om de wereld en alles wat het met zich meebrengt even te laten voor wat het is. Om te voelen hoe thuis je altijd bent op de plek waar je uiteindelijk altijd weer terechtkomt. Thuis ben je in je hart, daar waar het licht van jou altijd heeft geschenen, zelfs als het aardedonker leek.