DE DANS VAN LICHT EN SCHADUW

 DE DANS VAN LICHT EN SCHADUW: HET MEDICIJN VAN INSPIRATIE EN TRIGGERING

Ergens tussen de sluiers van tijd en ruimte, in een wereld waar gedachten vloeibaar zijn en kleuren zinnen vormen, beweegt een reiziger. Niet zomaar een reiziger, maar een vonk van bewustzijn, zwevend tussen inspiratie en confrontatie.

Hij weet één ding zeker: elk woord dat hij spreekt, elk beeld dat hij oproept, zal een zaadje planten in de geest van wie luistert. Voor sommigen zal dat zaadje uitgroeien tot een boom van inzichten, voor anderen zal het onkruid lijken, een irritante stekel in het brein. Maar wie bepaalt wat een boom is en wat onkruid?

Wanneer je iemand inspireert, activeer je een vergeten herinnering, een sluimerende waarheid die wacht om te ontwaken. Dit is het zachte medicijn, het zoete elixer dat als een melodie in de ziel trilt. Het is de fluistering van sterrenlicht, het gevoel dat je alles begrijpt, ook al kun je het niet uitleggen.

Maar dan is er het andere medicijn: de triggering. Het is het moment dat je een snaar raakt die nog strak gespannen staat, een wond die niet geheeld is. Het voelt als een storm in de geest, als een spiegel waarin iemand niet durft te kijken. Dit is de bitterheid van de waarheid, de woede van de ontkenning.

Toch zijn beide nodig. Want zonder de storm, geen vernieuwing. Zonder het zachte licht, geen richting.

De reiziger lacht. Hij weet dat hij slechts een boodschapper is, een spiegeltuin waarin iedereen zichzelf ontmoet. Sommigen zullen hem danken, anderen vervloeken. Maar allen zullen groeien.

En zo danst hij verder, tussen licht en schaduw, tussen waarheid en waan.

Wat kies jij vandaag? Het zachte elixer of de storm? Of misschien... allebei?