Emma (1996)

Emma Woodhouse is een sympathieke jongedame die zich graag met andermans zaken bemoeit. Ze probeert voortdurend mannen en vrouwen te verenigen die volkomen ongelijk voor elkaar hebben. Ondanks haar interesse in romantiek heeft Emma geen idee van haar eigen gevoelens en haar relatie met de vriendelijke meneer Knightly.

Ik heb geen idee hoe een Texaan (de regisseur, Douglas McGrath) en de Amerikaanse actrice Gwyneth Paltrow dit ooit voor elkaar hebben gekregen, maar als je dit nog eens ziet, zul je je eraan herinneren wat al die ophef over mevrouw Paltrow in de eerste plaats was! Ik was de vrouw allang kwijt en heb nog steeds het gevoel dat ze nogal saai is in haar Oscarwinnende 'Shakespeare In Love'-optreden, maar ze krijgt hier alle beats - ze is bijna perfect als Emma Woodhouse. Ze heeft misschien haar Oscar voor Shakespeare gewonnen, maar hiervoor moet ze herinnerd worden.

Natuurlijk wordt ze omringd door een geweldige ondersteunende cast, waaronder Toni Collette, Greta Scacchi, Juliette Stevenson et al....Jeremy Northam is erg aantrekkelijk als liefdesbelang, ook al wentelt het script zich een beetje in zijn liefdesverklaring aan Paltrow (in het proces, waardoor alle spanning uit hun relatie kan wegvloeien); Een paar jaar later is het haar van Ewan iets gemakkelijker te dragen dan in '96, en persoonlijk vind ik de ondeugende Alan Cumming tegenwoordig overal in aanwezig. Maar het hoogtepunt is zonder twijfel Sophie Thompson (zus van Emma Thompson, dochter van Phyllida Law) als Miss Bates; wat deze versie nodig heeft is een scène waarin Emma zich verzoent met juffrouw Bates, aangezien zij het personage is tot wiens lot we worden aangetrokken. Alleen al vanwege haar vertolking is de film het bekijken waard (zelfs opnieuw).

Al met al is dit prachtig verouderd, met nog veel charme en meer dan genoeg subtiliteit om het Britse klassensysteem op te lossen. Zeker de moeite waard om te huren (omdat het onwaarschijnlijk is dat Paltrow ooit nog zo goed zal zijn - maar we zullen altijd Emma hebben).