Weet je wat ik nou echt niet begrijp?
Weet je wat ik nou echt niet begrijp?
Elke dag rijden miljoenen mensen kilometers ver naar hun werk. Veelal naar hun saaie baan waar ze met tegenzin heen moeten. Ik zeg moeten, omdat iedereen werkt vanuit geld moeten verdienen om een huis en vaste lasten te kunnen betalen.
Heel normaal, en er zijn mensen bij die het geweldig vinden. Een heerlijke escape van het huiselijke bestaan. Even rust van het gezin, lekker helemaal opgaan in jouw werk.
Dat kan iets moois zijn.
Er zijn mensen onder ons die anderhalf uur of 2 uur rijden naar ons werk of onderweg zijn met de trein.
Maar als we 30 min verderop of een uur verderop naar ons familie toe "moeten" is het ineens een groot probleem.
Naar ons werk toe is geen probleem, maar naar onze familie of zelfs geliefden is een super groot probleem.
Zo laten mensen relaties klappen vanwege afstand. Vanwege het feit dat ze moeite moeten doen. Autorijden is dan ineens een probleem.
Maar voor werk zou dit geen probleem zijn, of een minder groot probleem.
Dus feitelijk is werken belangrijker dan een connectie of dan familie en ook de kinderen.
Ik vind dat echt heel vreemd.
We leven in een maatschappij waarin de druk mega hoog is en de connectie met elkaar vrijwel verdwenen is. We zien alles als verplichtingen en als vanzelfsprekend en niet als "mogen" maar moeten.
Dat is ook waardoor mensen uitgeput raken.
En vaak kiezen we ervoor om werk het langst vol te houden, dat is nou eenmaal maatschappelijk opgelegd.
Familie, vrienden, relatie/gezin kwijt? Boeie!.. Werk; Dat is pas belangrijk!
Werk is voor heel veel mensen een (veilige) vlucht.
Maar als jouw laatste dag geteld is en alle beelden van jouw leven aan jou voorbij flitsen, denk je dan aan jouw werk?
Of denk je dan aan al die mooie momenten met jouw familie, (de geboorte van) jouw kinderen, die gezellige etentjes, verjaardagen, fijne vrijpartijen, mooie vakanties, momenten waarop je stomdronken was en de gekste dingen deed, mooie kleine intieme momenten, momenten waarbij je bijna stikte in jouw lach, momenten waarin je je ultiem vrij voelde, dat je danste, ultiem ontspannen was.
We leven hier op deze prachtige planeet en het is elke dag een voorrecht om jouw mooie ogen te mogen openen. Dankbaar te zijn voor een nieuwe dag en mooie dingen te mogen beleven en keuzes te maken die jou Ć©cht gelukkig maken en beZielen.
Ik hoop dat deze post jou mag inspireren om jouw naasten en familie en zelfs jouw eigen leven meer te waarderen.
Niemand is vanzelfsprekend en niemand verdient het om als vanzelfsprekend genomen te worden.
Geniet vooral van elkaar. Voor je het weet kan het niet meer.
Reacties
Een reactie posten