Dit was niet de bedoeling

 Ben vaak aan mijn intuïtie voorbij gelopen, met open ogen liep ik in de val. Zag het, wist het, voelde het en sprak het ook uit: wat heb ik zo fout gedaan? Antwoord : niets....

Half zuster met aanhang kwamen niet meer, geen uitleg.
Alleen smoesjes, druk druk druk.
Ik bleef maar door ploeteren, tot ik besefte dat het nutteloos was.
Zodra je voelt: er veranderd iets, dan moet je zelf ook veranderen.
Heb ze gegeven waar ze om vroegen mijn afwezigheid.
Maar juist toen beseften ze te ver te zijn gegaan.
Je kunt door blijven gaan, maar als een familielid zulk een besluit neemt is er niets meer aan te doen.
Ze geven je het minimum, zodat je nooit kunt zeggen: jullie willen me niet in jullie leven.
Zolang je blijft onder die omstandigheden, hoeven ze niet na te denken. Niemand kan hen veroordelen omdat ze een oudere zus weigeren.
Maar als je zelf wegblijft, het niet meer accepteert, moeten ze na gaan denken. Want dan komen ze tot het besef,,, dit was niet de bedoeling!

Hun schopte mij eruit en dit voor de erfenis die ze achterover drukte !

Reacties

Populaire posts van deze blog

Open brief aan mijn oudste dochter...

Kraai

Vraag me niet hoe ik altijd lach

Gone with the Wind (1939)

Ekster