De kindertijd

 De kindertijd en de volwassenheid zijn twee periodes die het menselijk wezen onvermijdelijk moet doormaken.

Nadat hij zekere tijd kind is geweest, wordt hij meerderjarig.
En dat geldt niet alleen voor het sociale leven, maar ook voor het spirituele leven, met dit verschil dat de meerderjarigheid zich voor het spirituele leven niet voordoet op de leeftijd, voorzien door de wet: achttien of eenentwintig jaar.
Zelfs op negenennegentig jaar zijn velen nog niet echt meerderjarig, omdat zij nog geen enkele spirituele rijpheid bezitten.

Alleen de mens, die de Heilige Geest heeft ontvangen, kan beschouwd worden als een echte volwassene, de anderen zijn nog maar kinderen.
Ja, al degenen die deze spirituele volwassenheid niet bereikt hebben, worden door de Hemel beschouwd als minderjarige kinderen en zij kunnen zich het beste als een kind opstellen, dat wil zeggen steeds gehoorzaam, nederig en aan de goddelijke wereld onderworpen.
Alle mensen die men ziet worstelen met onontwarbare moeilijkheden, zijn nog weerbarstige kinderen.
De echte volwassenen lijden niet meer, want zij leven altijd in het licht.

☼

Omraam Mikhaël Aïvanhov

uit: ‘In Geest en in Waarheid’