Lichte stad

En smeek je nog om liefde en geneugten, vriendschap en genegenheid? Van haar? In deze stad in jouw hoofd? Slaap je weer jouw boze dromen?
Staat er bij iedere voetstap in het zand een man met een vlag in de hand, en droomt zij zelf hoe zij jouw hart stal en een leegte bij je achterliet?
Er ligt een ongekende liefde achter de blauwgeverfde horizon. Deze wordt gekenmerkt door een tederheid die ons in eenzaamheid verlieft. Omdat we dwazen zijn en de nutteloze oorlog ons steeds meer tegenstaat met bloed, dood en verderf, angstdromen en tegenslag, zoeken we heil in verzonnen tederheid.
En in die horizon blijven we drijven met alles wat we aan middelen hebben, blijven we in leven ondanks de armoede, iedere dag een beetje meer dan de dag ervoor, houden wij onze hoofden boven water.
Er ligt een ongekend gevaar achter de groenblauwe horizon, gekenmerkt door een wreedheid die ons in eenzaamheid doet vluchten. Omdat wij niet langer dwazen zijn en de verspillende oorlog ons steeds meer tegenstaat, met verdriet, angst en gevaar opgeschreven in stilte, als een ongekende liefde, niet meer in staat om te ontwaken. Er is een ongekende tederheid die we nooit zullen leren kennen. En smeek je nog om liefde en geneugten, vriendschap en genegenheid? Van haar? In deze stad in jouw hoofd? Slaap je weer jouw boze dromen? Vriend van de wolkentranen, ze kijkt in jouw droeve ogen. Ben jij al lentewaker nu ze haar zielgezicht spiegelt aan verlangen? Ze hangt aan de wintermaan, valt op een dag omlaag in de onmetelijke diepte waar de horizon jullie de zoetste dromen ontneemt. Ben jij al lentewaker nu ze haar zielgezicht spiegelt aan verlangen? Het verlangen bij je in jou te zijn, vriend van de wolkentranen, ze kijkt in jouw droeve ogen.