Het gebeurde onlangs

 Het gebeurde onlangs, toen ik op straat liep en mijn gedachten verzonken waren in mijn eigen wereld. Ik zag je niet, maar jij zag mij ook niet meer.

Het leven kan soms zo vreemd zijn, hoe we onbedoeld langs elkaar heen kunnen gaan zonder het te beseffen.

Terwijl ik daar liep, gebukt onder mijn eigen zorgen en gedachten, passeerde je me zonder een blik te werpen.
Maar toen gebeurde er iets magisch. Op het moment dat je voorbijging, keek ik op en zag ik de last die je met je meedroeg.

Ik zag de vermoeidheid in je ogen, de zorgen die je gezicht tekenden, en mijn hart brak een beetje.

Het is verbazingwekkend hoe we soms zo verstrikt kunnen raken in onze eigen wereld, dat we de pijn en de last van anderen niet opmerken.

Maar op dat moment, terwijl ik je daar zag staan, werd ik me er pijnlijk van bewust dat ik niet altijd de aandacht geef die anderen verdienen.

Laten we beter kijken, beter luisteren en beter voelen. Laten we niet alleen voorbijgaan aan de mensen die we dagelijks tegenkomen. Iedereen heeft zijn eigen gevechten, zijn eigen zorgen. Laten we proberen die lasten te verlichten door simpelweg er te zijn, door aandacht en medeleven te tonen.

Soms hebben we allemaal iemand nodig die ons ziet, die ons echt ziet.

Laten we die persoon zijn voor elkaar.
Laten we elkaars zorgen erkennen en steunen. Laten we de wereld een beetje mooier maken door onze harten te openen voor degenen die ons omringen.

Dus, als je me weer passeert op straat, stop dan even en laten we praten. Laten we onze verhalen delen, onze lasten verlichten en elkaar helpen groeien. Want samen zijn we sterker, en samen kunnen we een verschil maken.