Oudste dochter

 Heb mijn oudste dochter al jaren niet meer in mijn leven... zonder mijn oudste dochter in mijn leven, had het nooit kunnen bedenken.

Weet het een en ander over hoop. Wanneer een geliefd kind zichzelf uit je leven verwijdert, is er een lawine van emoties, verdriet, verbijstering en schaamte.

Onder al deze dingen is er altijd hoop dat ons kind zal terugkeren in ons leven. We leven plotseling in een wachtruimte die vervuld is van wanhopige hoop.
Het voelt alsof hoop alles is wat we hebben.
Maar ik voel mijn hoop heel langzaam uit mn handen glippen met het verstrijken van de hopeloze jaren.
Want zo voelt het als ik terug kijk..! 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Open brief aan mijn oudste dochter...

Ekster

Gone with the Wind (1939)

Vraag me niet hoe ik altijd lach

Kraai