Bomen Boodschap

 Tijdens het eclipsseizoen voelt alles in meervoud. Alsof je geen tijd krijgt om na te denken over de dingen en het in volle vaart op je afkomt. Zo ook nu, waar het thema “grenzen” in de breedste zin centraal staat. Je ziet het om je heen, maar je voelt het vooral binnenin jou. Deze stroming neemt je mee naar wat dingen die in het recente verleden zijn gebeurd en die van wat langer geleden. Flashbacks van momenten waarin de ander goed over jouw grens is gegaan en waarin je twijfelde. Over jezelf, dat je dacht dat je meer je best moest doen of niet zo moest zeuren. Waarin je niet wilde voelen wat je voelde en het veroordeelde. Maar lief mens, jouw grens is jouw grens. Het maakt niet uit wat de ander doet of zegt, jij hebt jouw grens — daar waar de ander ophoudt en jij begint. Je eigen veld. Je eigen IK.

Je bent in staat om alles van alle kanten te bekijken. Dat is een kwaliteit die maakt dat je altijd begrip kunt hebben, maar in dit geval is het vooral belangrijk dat je begrip hebt voor jezelf. Dat jouw lijf en jouw systeem aangeven dat genoeg echt genoeg is geweest. Waarin je mag voelen dat je teleurgesteld bent of zelfs boos. Waarin je mag voelen dat dit is zoals je het al heel lang gedaan hebt. Een eclipsseizoen is iets wat zorgt voor een spoedcursus, en daarom voelt alles ook extra groot. Het is niet groot, maar het gaat om veel inzichten in een zeer korte tijd, waarbij je lijf er eigenlijk wat moeite mee heeft om erachteraan te komen. Dus vertraag dan ook waar je kunt, lijfelijk. Door niet te veel te doen, maar in rustige bewegingen de dingen te doen. Je systeem is hard aan het werk, of je nu wilt of niet, dus waar je wat ruimte voor jou kunt nemen, neem het. De storm gaat vanzelf weer liggen.