EEN GEDICHT UIT DE HEMEL

 EEN GEDICHT UIT DE HEMEL

Je hoeft niet naar de lucht te kijken, ik ben niet zo ver weg, ik ben dichterbij dan je denkt.

Ik kan vliegen en ik kan zijn waar je maar wilt, zo dichtbij of zo ver als jij wilt...

Ik ben naast je in elke traan, zodat je niet alleen huilt, ik ben er op elk moment, om je te knuffelen en te troosten.

Ik zie in elke glimlach op je gezicht de vreugde en de flitsen in je ogen als je aan mij denkt.

Ik ben bij je als je slaapt, voor het geval je van mij droomt en je mij kunt zien.

Ik ben in jouw stilte om naar je te luisteren zonder een enkel woord te zeggen, omdat je weet dat ik voor je ben omdat ik je begrijp en ik begrijp je.

Ik ben hier als je huid borstelig is, omdat je je een leuke gebeurtenis naast mij hebt herinnerd.

Het is geen illusie, het is mijn trekje, het is mijn stem, het zijn mijn armen, het zijn mijn kussen en mijn liefde.

Het is mijn manier om je te vertellen dat ik van je hou, dat ik aan je zijde sta, dat zelfs als je me niet ziet, ik elk moment bij je ben, in de meest afgelegen gedachten en dat het mijn manier is om waardoor ik me in jou voel... in degenen die van mij houden.

Kijk niet ver, het is niet nodig, misschien zie je mij niet aan de horizon, je moet gewoon leren je ogen te sluiten en te leven zonder te zien.

Denk aan mij en voel mij in je wezen, in elke ademhaling, in elke hartslag. Omdat ik altijd, altijd bij je ben.

Omdat de dood niet bestaat... kun je mij gewoon niet zien.