Daisy Jones & the Six Review

 Daisy Jones & the Six is ​​een Amerikaanse muzikale drama -televisieminiserieontwikkeld door Scott Neustadter en Michael H. Weber , gebaseerd op de gelijknamige roman uit 2019 van Taylor Jenkins Reid . De serie speelt zich af in de muziekscene van Los Angeles in de jaren zeventig en brengt de opkomst en ondergang van de fictieve rockband in kaart door middel van een documentaire-stijl serie interviews met de leden en beelden van concerten en opnamesessies, compleet met zang van serieleiders Riley Keough en Sam Claflin .

In 1977 waren Daisy Jones and The Six wereldberoemd. De band was van onbekendheid naar roem gestegen en na een uitverkocht concert in Soldier Field hielden ze ermee op. Nu, tientallen jaren later, zijn de bandleden het erover eens om de waarheid te onthullen.

Er zijn maar weinig shows die zo'n hoogwaardige ervaring bieden als deze. Ik ben opgegroeid met "Hair", de musicalbewerking van Milos Forman, dus een serie over een band in het tijdperk van de beste muziek ooit gemaakt was waarschijnlijk een slam dunk voor een publiek als ik. Maar het maken van een serie en de muziek is de grootste uitdaging die een productieteam ooit zal tegenkomen.
De serie heeft prachtige cinematografie - de kleuren, de hoeken, de stemmingen zijn perfect neergezet. Het script is briljant - de songteksten ook. En de cast is perfect! Vooral Riley Keogh als Daisy brengt zoveel leven en authenticiteit in het verhaal dat je gewoon MOET zien hoe dit voor haar uitpakt!
Ze deed het geweldig als actrice en als zangeres hier, en ik had geen idee wie ze was voordat ik haar hier zag - het blijkt dat ze de kleindochter van Elvis Presley is! Je zou kunnen stellen dat ze de genen heeft om een ​​publiek te charmeren en dat haar plek op het podium is maar ook een geweldige actrice daar kan Prisilla Presley nog wat van leren ( vond haar geen bal aan in Dallas).
De enige klacht die ik heb over deze show is de toevoeging van de lesbische-vriendin verhaallijn (die blijkbaar niet bestond in het boek). Het voelt echt geforceerd en als een breuk met de flow van het anders zo strak gehouden verhaal. Ik hoop dat Hollywood snel zal overstappen naar een realiteit waarin de wokie-elementen geen vereiste meer zijn om je show groen licht te geven, zoals ze nu duidelijk wel zijn. Wij, het publiek, zijn dit na meer dan twee decennia van dit non-stop en overal behoorlijk zat.
Uniek in zijn soort, een van de beste series die ik ooit heb gezien. Ik ben net klaar en ik kan nog wel even doorgaan. Vanaf de eerste aflevering kon ik de potentie van deze show ruiken. Verbazingwekkend hoezeer je betrokken kunt raken bij de geschiedenis van mensen en een band die nooit echt hebben bestaan. Ik zou op dit punt naar een winkel kunnen gaan en om hun album kunnen vragen en niemand zou me ervan kunnen overtuigen dat zoiets niet bestaat. Als je wilt wegzakken in de sfeer van de jaren 70, naar goede muziek wilt luisteren en een paar tranen wilt laten, dan moet je zeker op tour gaan met Daisy Jones & The Six, maar pas op beste lezer, het wordt / was een echte emotionele achtbaan.