Tis alweer 13 jaar geleden

 Het is bijna een vaststaand feit dat jullie niets verkeerd gedaan of gezegd hebben en dat de verstoting dus ook geen afrekening is; het is een overlevingsstrategie van een kind onder psychische druk dat verkeerde beslissingen neemt maar tegelijkertijd wil verhinderen dat jullie de breuk zouden kunnen herstellen, jullie de kans wil ontzeggen om in het reine met julliezelf te komen en een familiale oplossing voor de kwelling te vinden schreef iemand...

Het voelt ook aan als tergen - al dan niet bedoeld - en plaatst jullie in een slecht daglicht.
Vaak ligt er een psychisch lijden of een persoonlijkheidsproblematiek aan de oorsprong en dan kan je je de vraag stellen of je van hem of haar niet beter verlost bent, ook als is het jouw eigen kind, maar ook onwetend van alle problemen die er spelen. Die kennis zou jullie in jullie onmacht heel veel pijn kunnen doen en hoe paradoxaal het ook is, het beschermt jullie van nog meer leed terwijl jullie aan de zijlijn staan.

Is er bij hem of haar sprake van schaamte, onvermogen om zich te excuseren, ze beseffen waarschijnlijk niet dat ze in hun leven meermaals de rekening gepresenteerd zullen krijgen bij een loyauteitsbreuk - sommigen noemen dat dan ook het Karma -.
Het is heel droevig zo jarenlang gestraft te worden, erger dan een veroordeling door een rechtbank want dan heb je uitzicht op een nieuwe vrijheid.

Kies daarom nu voor jullie vrijheid, leef jullie leven en vecht niet tegen een demoon waar je niets tegen vermag.

Zelf voel ik me soms slecht zonder aanwijsbare reden en ik vermoed dat ik dan aanvoel dat het op dat ogenblik niet goed gaat met mijn verstotende dochter die me 13 jaar geleden uit haar leven bande. Aanvoelen van pijn of verdriet bij een geliefd kind dat je al zolang niet meer gezien hebt, ja, ik geloof dat dat bestaat.
Ik voel het zo aan, sta even verdwaasd te reflecteren wat me overkomt maar prijs me gelukkig dat ik in een warme relatie leef met mijn jongste dochter en zet een mooi nummer op of pak mijn boek vast.

Ik laat me niet manipuleren of chanteren, zelfs niet door het gemis van mijn kleinkind want ik respecteer haar keuze want zij kiest hiervoor. En wie ben ik om dat te willen veranderen, bovendien onmachtig, uitgesloten en niet betrokken.
Mijn leven wil ik zinvol maken op een humane manier, niet in strijd of kwelling…