The Apprentice (2024 film) Review
New York in de jaren 70: vastbesloten om uit de schaduw van zijn machtige vader te treden en een naam voor zichzelf te maken in het vastgoed van Manhattan, is de ambitieuze mogul Donald Trump nog maar net begonnen aan zijn carrière als hij de man ontmoet die een van de belangrijkste figuren in zijn leven zal worden: politiek fixer Roy M. Cohn . De invloedrijke advocaat, die Julius en Ethel Rosenberg heeft veroordeeld voor spionage en samen met senator Joseph McCarthy onderzoek heeft gedaan naar vermoedelijke communisten, ziet in de jonge Donald belofte en leert zijn nieuwe volgeling hoe hij rijkdom en macht kan vergaren door middel van bedrog, intimidatie en mediamanipulatie. De rest is geschiedenis.
"Word niet boos, pak alles"
De titel "The Apprentice" verwijst zowel naar Donald Trumps tv-show als naar Trumps relatie met zijn mentor, Roy Cohn. De film is geen afkraakstuk of een lovend getuigenis. Het is veel genuanceerder en ingewikkelder dan dat.
De eerste helft van de film speelt zich af in 1973. Donald Trump int huur van wanbetalers. Hij en zijn vader worden door het ministerie van Justitie aangeklaagd wegens discriminatie op het gebied van huisvesting. Hun advocaten dringen er bij hen op aan om de zaak te schikken en verder te gaan. Maar dan ontmoet een 27-jarige Trump Roy Cohn. Een louche figuur aan de rand van de rechtse politiek (hij maakte naam als hoofdadvocaat voor Joseph McCarthy's communistische heksenjacht), Cohn raadt de Trumps aan om het initiatief te nemen en de federale overheid aan te klagen. Met Cohn aan het roer verdwijnt de zaak zonder enige erkenning van wangedrag. Cohn loodst Trump ook door de machinaties van de politiek in NYC, helpt hem een dichtgetimmerd Commodore Hotel over te nemen, belastingverlagingen van de stadsregering te krijgen en uiteindelijk het pand te transformeren tot het Hyatt Hotel bij Grand Central Station. Onderweg leert Cohn een beïnvloedbare Trump zijn drie regels: 1) aanvallen, aanvallen, aanvallen, 2) alles ontkennen, niets toegeven, 3) ongeacht wat er werkelijk gebeurt, altijd de overwinning claimen.
De laatste helft van de film speelt zich af in de vroege jaren 1980. Trump opent zijn naamgenoot Tower. Hij raakt ervan overtuigd dat de casino's van Atlantic City zijn pad naar ongekende rijkdommen zullen zijn. En hij huurt een schrijver in om "The Art of the Deal" te schrijven. Op dit punt heeft hij de kunst van zelfpromotie volledig onder de knie.
In de kern is "The Apprentice" een oorsprongsverhaal. De Iraans-Deense regisseur Ali Abbasi ("Holy Spider", "Border") en "Vanity Fair"-schrijver Gabriel Sherman betogen overtuigend dat Trump is gevormd, bijna gecreëerd, door Roy Cohn. Maar Cohns invloed neemt uiteindelijk af. Zelfs terwijl Trumps ster in de jaren 80 stijgt, wordt Cohn in ongenade gevallen (hij wordt geroyeerd omdat hij van cliënten steelt) en gemarginaliseerd. Hij sterft uiteindelijk aan aids (hoewel hij tot zijn laatste adem beweerde dat hij aan leverkanker leed). Tegen de tijd dat "The Art of the Deal" wordt gepubliceerd, heeft Trump besloten dat Cohns drie regels en zijn eigen roem al die tijd op Trumps ideeën waren gebaseerd.
Regisseur Abbasi wijst ook op de vreemde samenloop van factoren die Trump hebben geholpen te floreren: een meedogenloze, winnaar-neemt-alles-versie van kapitalisme die degenen die slagen vergoddelijkt; een rechtssysteem dat gemakkelijk door de rijken kan worden gemanipuleerd om tegenstanders te verpletteren of hun eigen dag des oordeels uit te stellen (na de vertoning in Cannes kreeg deze film een "cease and desist"-bevel van Trumps advocaten); een Amerikaans politiek systeem dat geen idee heeft hoe het een individu moet beperken dat volgens Cohns drie regels handelt.
Het acteerwerk is hier geweldig. Als Roy Cohn is Jeremy Strong (Kendall in de tv-serie "Succession") gewoonweg betoverend. Hij belichaamt op overtuigende wijze de interne tegenstrijdigheden van Cohn, een advocaat die een totale minachting toont voor het rechtssysteem, een Joodse man die antisemitisme omarmt, een homoseksuele man die in de kast zit en bij elke gelegenheid publiekelijk homoseksualiteit veracht. Sebastian Stan (Marvel-serie) als Trump en de voor een Oscar genomineerde Maria Bakalova (vervolg op "Borat") zijn ook het vermelden waard.
"The Apprentice" zal zeker degenen die van Trump houden, maar ook degenen die hem haten, irriteren. Het is een oorsprongsverhaal dat een vernietigende beoordeling biedt van de Amerikaanse cultuur en de Amerikaanse politiek. Het toont overtuigend aan dat een van Amerika's meest unieke en onderscheidende persoonlijkheden - en de regels die hem bezielen - in feite door iemand anders zijn gemaakt, gevormd en gecreëerd.
De karakterontwikkeling wordt met zorg uitgevoerd, met herkenbare figuren waarvan de interacties zowel humor als diepgang oproepen. Deze veelzijdige aanpak zorgt voor een emotionele connectie die het verhaal verheft, waardoor de film zowel onderhoudend als betekenisvol wordt.
Over het geheel genomen onderscheidt "The Apprentice" zich in zijn genre als een opgewekte en boeiende film, die humor vakkundig combineert met spannende elementen. Deze dwingende combinaties zorgen ervoor dat het publiek niet alleen passieve toeschouwers zijn, maar actieve deelnemers aan het verhaal, waardoor ze een gevoel van voldoening en verwachting overhouden voor wat komen gaat. Als resultaat hiervan komt "The Apprentice" naar voren als een gedenkwaardige film die nog lang na de aftiteling blijft hangen.
De eerste helft van de film speelt zich af in 1973. Donald Trump int huur van wanbetalers. Hij en zijn vader worden door het ministerie van Justitie aangeklaagd wegens discriminatie op het gebied van huisvesting. Hun advocaten dringen er bij hen op aan om de zaak te schikken en verder te gaan. Maar dan ontmoet een 27-jarige Trump Roy Cohn. Een louche figuur aan de rand van de rechtse politiek (hij maakte naam als hoofdadvocaat voor Joseph McCarthy's communistische heksenjacht), Cohn raadt de Trumps aan om het initiatief te nemen en de federale overheid aan te klagen. Met Cohn aan het roer verdwijnt de zaak zonder enige erkenning van wangedrag. Cohn loodst Trump ook door de machinaties van de politiek in NYC, helpt hem een dichtgetimmerd Commodore Hotel over te nemen, belastingverlagingen van de stadsregering te krijgen en uiteindelijk het pand te transformeren tot het Hyatt Hotel bij Grand Central Station. Onderweg leert Cohn een beïnvloedbare Trump zijn drie regels: 1) aanvallen, aanvallen, aanvallen, 2) alles ontkennen, niets toegeven, 3) ongeacht wat er werkelijk gebeurt, altijd de overwinning claimen.
De laatste helft van de film speelt zich af in de vroege jaren 1980. Trump opent zijn naamgenoot Tower. Hij raakt ervan overtuigd dat de casino's van Atlantic City zijn pad naar ongekende rijkdommen zullen zijn. En hij huurt een schrijver in om "The Art of the Deal" te schrijven. Op dit punt heeft hij de kunst van zelfpromotie volledig onder de knie.
In de kern is "The Apprentice" een oorsprongsverhaal. De Iraans-Deense regisseur Ali Abbasi ("Holy Spider", "Border") en "Vanity Fair"-schrijver Gabriel Sherman betogen overtuigend dat Trump is gevormd, bijna gecreëerd, door Roy Cohn. Maar Cohns invloed neemt uiteindelijk af. Zelfs terwijl Trumps ster in de jaren 80 stijgt, wordt Cohn in ongenade gevallen (hij wordt geroyeerd omdat hij van cliënten steelt) en gemarginaliseerd. Hij sterft uiteindelijk aan aids (hoewel hij tot zijn laatste adem beweerde dat hij aan leverkanker leed). Tegen de tijd dat "The Art of the Deal" wordt gepubliceerd, heeft Trump besloten dat Cohns drie regels en zijn eigen roem al die tijd op Trumps ideeën waren gebaseerd.
Regisseur Abbasi wijst ook op de vreemde samenloop van factoren die Trump hebben geholpen te floreren: een meedogenloze, winnaar-neemt-alles-versie van kapitalisme die degenen die slagen vergoddelijkt; een rechtssysteem dat gemakkelijk door de rijken kan worden gemanipuleerd om tegenstanders te verpletteren of hun eigen dag des oordeels uit te stellen (na de vertoning in Cannes kreeg deze film een "cease and desist"-bevel van Trumps advocaten); een Amerikaans politiek systeem dat geen idee heeft hoe het een individu moet beperken dat volgens Cohns drie regels handelt.
Het acteerwerk is hier geweldig. Als Roy Cohn is Jeremy Strong (Kendall in de tv-serie "Succession") gewoonweg betoverend. Hij belichaamt op overtuigende wijze de interne tegenstrijdigheden van Cohn, een advocaat die een totale minachting toont voor het rechtssysteem, een Joodse man die antisemitisme omarmt, een homoseksuele man die in de kast zit en bij elke gelegenheid publiekelijk homoseksualiteit veracht. Sebastian Stan (Marvel-serie) als Trump en de voor een Oscar genomineerde Maria Bakalova (vervolg op "Borat") zijn ook het vermelden waard.
"The Apprentice" zal zeker degenen die van Trump houden, maar ook degenen die hem haten, irriteren. Het is een oorsprongsverhaal dat een vernietigende beoordeling biedt van de Amerikaanse cultuur en de Amerikaanse politiek. Het toont overtuigend aan dat een van Amerika's meest unieke en onderscheidende persoonlijkheden - en de regels die hem bezielen - in feite door iemand anders zijn gemaakt, gevormd en gecreëerd.
De karakterontwikkeling wordt met zorg uitgevoerd, met herkenbare figuren waarvan de interacties zowel humor als diepgang oproepen. Deze veelzijdige aanpak zorgt voor een emotionele connectie die het verhaal verheft, waardoor de film zowel onderhoudend als betekenisvol wordt.
Over het geheel genomen onderscheidt "The Apprentice" zich in zijn genre als een opgewekte en boeiende film, die humor vakkundig combineert met spannende elementen. Deze dwingende combinaties zorgen ervoor dat het publiek niet alleen passieve toeschouwers zijn, maar actieve deelnemers aan het verhaal, waardoor ze een gevoel van voldoening en verwachting overhouden voor wat komen gaat. Als resultaat hiervan komt "The Apprentice" naar voren als een gedenkwaardige film die nog lang na de aftiteling blijft hangen.
Reacties
Een reactie posten