Dagkaart uit Het Elfenorakel

Deze avond is vol magie. Een warme, zachte stilte. Alleen jouw gezang vult de lucht, vrije, feestelijke nachtegaal, vervult mijn wezen, en reikt verder dan de ogen kunnen zien, tot aan de andere kant van de tijd, die een gedachte kan omvatten. Gelach en muziek klinken van daar, stemmen en geuren in de verte, die mijn hart reeds verloren waande.
In het donker ontwaken onze angsten en al onze onzekerheden, als dingen die rechtstreeks uit de diepte der zeer opduiken, waar ze net zo lang door een touw werden tegengehouden, totdat het touw brak. Zo ontstaat vaak de illusie dat men de duisternis heeft overwonnen, omdat we in een opwelling van moed zo dapper kunnen zijn. Als je de duisternis bestrijdt, zul je je grenzen nooit overwinnen. Probeer liever in de duisternis een noodzakelijke metgezel van je groei te zien. De duisternis is de zuster van het licht. Ze brengt je naar de zon van de geest. Als je vertrouwen in haar hebt en haar niet als vijand ziet, zal ze je tot aan de uiterste grenzen van je wezen brengen, waar alleen nog zekerheid en wilskracht overblijven, en met hun hulp zul je door de tijd en de ruimte gaan, vrij van iedere begrenzing, in de vreugde van het oneindige Licht.