Zij draagt mij
Zij draagt mij
Als ik op spitzen balanceer
Tussen schreeuwend zwijgen en fluweelzachte fluisteringen
Herinneringen aan een einde in beton gegoten en een nieuw begin als bubbels in een champagneglas
Tussen een prikkelend hart zo hard
Zij draagt mij als ik
In de wildernis hoog boven het ravijn
Als de afgrond zo levensecht
En de weerspiegeling van mijn binnen mijn buiten vertroebelt
Dan plots
Draagt zij mij
In de eerste perfect ronde dauwdruppel op de vleugels van een kolibrie
Zij die mij
Lange lianen toeslingert
En ik
Die zich vastklampt aan haar hoop
Zij draagt mij
De liefde
Die steeds weer
Voorbij het oog
Werelden en afstanden overbrugt
Tussen leven
En dood
Reacties
Een reactie posten