Hij vroeg haar

 Hij vroeg haar: 'Wat is jouw geheim

van gelukkig zijn?’ En ze antwoordde:

Als ik, als reactie op de pijn en het onrecht van de wereld, bezoek krijg van een sterke emotie zoals angst of woede, dan laat ik
mezelf toe om die emotie helemaal te voelen. Ik huil als het moet en doe wat nodig is om het te verwerken.

En als ik alles heb verwerkt, dan laat ik mezelf er niet langer dan noodzakelijk onder lijden. Eén of twee keer of een paar keer is genoeg, daarna laat ik het los.

Want er zijn twee soorten pijn in het leven:dat wat we niet kunnen vermijden en dat wat we voor onszelf creëren, door ons te
concentreren op alles wat ons in het verleden pijn heeft gedaan of ons in de toekomst pijn kan doen, en dit steeds opnieuw in onze gedachten af te spelen.

Mijn woede is duur. Ik bewaar het alleen voor dat wat werkelijk boosheid waard is.
En als er iets is, dan kan ik het kanaliseren naar het ondernemen van positieve en constructieve actie om verandering in de wereld te creëren, en het op welke kleine manier dan ook aan te pakken.
Daarna laat ik het helemaal los.

Want het leven is te kort om jezelf
te straffen voor de fouten van iemand anders en kan veel beter besteed worden.

Je kunt beter focussen op wat je
kunt creëren, op alles wat mooi,
verheffend en verrijkend is in
de wereld.

Verbind je daarom opnieuw
met je innerlijke vreugde, want
dat is je natuurlijke staat
en geboorterecht.

Laat anderen verantwoordelijk zijn
voor de gevolgen van hun daden,
zowel in dit leven als daarna, want
jij bent alleen maar verantwoordelijk voor je eigen daden.

Geen enkele persoon, plaats of
situatie heeft de macht om jou te
beroven van de vrede die je ten
alle tijde binnenin jezelf kunt
vinden.

~ Tahlia Hunter ~