3 Kaartlegging

KAART 1: STREAM
Watergeesten, kom en vertel mij jullie verhalen. Moge de zilveren klank van jullie lach mijn hart vrolijkheid brengen. Mogen de blonde, glanzende lokken, die om jullie hoofd golven de tranen drogen van verdriet.

Liefde

Als je liefhebt, is het misschien het moeilijkst te begrijpen. Wel dat je kunt geven zonder iets kwijt te raken, en dat je de grenzen kunt overwinnen die je gevoelens je stellen, en die wij vaak verwarren met liefde. Elke keer dat wij geraakt worden door haar kracht, beginnen er allerlei gevoelens te werken. Liefde is de drijvende kracht, die ons doet voortgaan in het leven, ons inspireert, en de motivatie voor ons handelen. Liefde is 'iets', dat we stap voor stap kunnen leren, en geleidelijk op een hoger niveau kunnen brengen, wanneer we met name die gevoelens leren vormen, kneden, die zo dicht bij onze zintuigen liggen. Wanneer we merken dat we van iemand houden, gaan we gelijk onbewust met die iemand om alsof we aanspraak op hem of haar kunnen maken. Eigenlijk doen we dit waarschijnlijk om al datgene wat deze liefde voor ons betekent niet te verliezen. In elk soort van relatie, ongeacht of wij dat de plaats hebben van vader, moeder, kind, geliefde, vriend, echtgenoot, worden we vaak overweldigd door allerlei gevoelens, die in ons opkomen als we bang zijn om iets te verliezen of als we de blijdschap kwijtraken, die zachte euforie van de verliefde ziel, die ons vleugels geeft. Om zeker te kunnen zijn, proberen we dan iets te bezitten, wat we niet kunnen bezitten., Zo worden we zonder het te willen slachtoffer van onze eigen gevoelens. En telkens weer leren we door het lijden: we ontdekken dan meer over de liefde en over onszelf. we kunnen leren ons eigen wezen, dat altijd groeiende is, te observeren, terwijl de liefde stukje bij beetje groter wordt, en ons vermogen om lief te hebben alle grenzen overstijgt en een vreugde bereikt, die anders is dan we ooit gekend hebben. En die vreugde omarmt degene die we liefhebben op zielsniveau, daar waar de vrijheid van geest intuïtief duidelijk zichtbaar is. We kunnen dus niets ander doen dan degene die we liefhebben te overstelpen met een grote, mooie en schone liefde. Deze kunnen we nooit verliezen, omdat die de grenzen van de tijd overschrijdt.

KAART 2: SPILLIKIN
Op denkbeeldige strijdrossen rijden mijn wensen en daarop bereiken zij de zee. Mijn wilskracht duikt in het vloeibare goud, dat in een streep aan de horizon verdwijnt, juichend van vreugde huppelt hij over de witte spetters van haar golven.

Bescherming

We zijn in zekere zin reizigers, of tenminste zijn we dat ooit geweest, ook als dat maar kort was. Sommigen van ons zijn dat echter van binnen uit. De reiziger 'van beroep' is vaak vervuld van een versluierde melancholie. Maar niet zelden heeft hij hoge idealen. Men herkent hem aan de licht voorovergebogen gang en aan zijn blik, die over dingen en mensen heen kijkt, zonder ooit echt bij hen te blijven staan. Hij is altijd ontevreden met wat hij op zijn weg ontdekt, kijkt altijd vooruit in de zekerheid dat wat hij zoekt heel in de verte te vinden is. Toch is het hem niet altijd helder wat hij eigenlijk zoekt. Sommigen mensen voelen voortdurend een zekere opwinding, hebben een soort koorts, die hen altijd ontevreden doet zijn. Zij kunnen nauwelijks wachten om hun route die zij op dit moment volgen, te veranderen en een andere weg met evenveel enthousiasme in te slaan, totdat ook zij op een dag de juist weg vinden. Als je denkt dat ook jij tot die grote familie van 'hoopvolle zoekers met de gevleugelde voeten' behoort, dan zul je waarschijnlijk vroeg of laat de geamuseerde blik tegenkomen van 'iemand' die je met een ironische glimlach zal zeggen dat waar jij zo moeizaam naar op zoek bent, voor je neus ligt. Het wacht er alleen maar op door jou ontdekt te worden.

KAART 3: FORELOCK
Neem een slokje uit de beker die ik je aanreik. Die bevat de nectar van de vreugde, die zielen verenigt in een dialoog van de liefde. Geen enkel slokje daarvan mag zonder reden vergoten worden, want deze drank bezegelt het verbond van eenheid, de eeuwige vriendschap met het leven.

Overwin je verdriet

Lijden betekent afgescheiden zijn. Het is de enige eenzaamheid, waarin wij soms vrijwillig in vluchten, zolang we het kunne uithouden. En zolang we in de afscheiding volharden, zal er geen troost voor ons zijn. Met een beetje wilsinspanning kunnen we ons echter losmaken van de valse waarneming, die ons verdriet ons voorspiegelt. Dan kunnen wij in de stilte van ons hart om hulp vragen. In de natuur komen onvoorstelbare energieën en krachten voor. Als we ze goed observeren, en afstand nemen van de onverschilligheid waarmee de mensen er gewoonlijk naar kijken, dan zullen we ontdekken dat God in dit rijk alle antwoorden op onze vragen heeft neergelegd. Alles in de natuur spreekt van eenheid, betrokkenheid, evenwicht, deelname en uitwisseling, van continuïteit, transformatie, voeding en genezing. De schepselen van deze wereld, die ons vaak zo ver weg lijken, zouden onze metgezellen kunnen worden op de weg die wij gaan. Zij zouden de antwoorden kunnen geven op onze roep om hulp. Want zij kunnen de verbinding openhouden die er tussen ons is ontstaan, en die het ons mogelijk maakt de stille dialoog voort te zetten. Voor het ogenblik is het genoeg om te 'voelen', en weer te weten, dat de vreugde die de spirituele dialoog met de natuur ons weer gegeven heeft, heel gewoon is. Het is net een wonder, Vaak hebben klein tovermomenten grote wonderen tot gevolg.