The Letter (1940)


William Wyler regisseert Bette Davis in een fraaie verfilming van een verhaal uit Somerset Maugham. De plot is puur melodrama en heeft la Davis in allerlei heet water, legaal en persoonlijk, in Brits Malaya. De pretentieuze regie van Wyler werkt hier beter dan elders, en dit is een van zijn beste films. De combinatie van het grandioze verlangen van de regisseur om alles in hoge kunst te veranderen, past mooi bij Maughams gezel, maar psychologisch complex, in wezen middelmatig verhaal. Voeg daarbij een bravoure-uitvoering van zijn ster en het resultaat is een zeer goed te bekijken en intelligente film.

De tropen worden mooi opgeroepen zonder al te veel nadruk te leggen op het feit dat alles en iedereen lijkt te verwelken in de hitte. Wyler en zijn scenaristen hebben duidelijk hun huiswerk gedaan en geven samen met de cast een geloofwaardig beeld van de gesloten samenleving die de essentie was van het Britse imperiale bewind. Deze mensen zijn meer snobs dan niet, maar het zijn vaak fatsoenlijke snobs, goede vrienden van elkaar in het nauw, en gedragen zich met een soort stille waardigheid die lijkt te zijn gestorven met het rijk. Afgezien van die van Miss Davis zijn er enkele prima optredens, met name van James Stevenson als haar advocaat, die toch haar minnaar lijkt te zijn, maar dat niet is; en Herbert Marshall, die net zo goed haar advocaat kan zijn, maar in feite haar echtgenoot is. De maan speelt een prominente rol in de film en lijkt boven de actie te zweven.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Open brief aan mijn oudste dochter...

Vraag me niet hoe ik altijd lach

LIVE - Sergey Lazarev - You Are The Only One (Russia) at the Grand Final