Laatste Adem

Als we onze laatste adem uitblazen
gebeurt alles

Onze eerste herinnering
hoe mooi en ontoepasselijk die was
Onze eerste enge film
en de verschrikkingen die het ons bracht
en de nachtmerries die met deze verschrikkingen
gepaard gingen
De dag dat we slaagden
hoe trots iedereen keek
Hoe we wensten dat we nooit gewenst hadden
sneller op te groeien
De eerste keer dat we Piano Man luisterden
en de eerste keer dat dat lied echt betekenis voor ons had
Onze eerste liefde
de dagen dat we uren lang
naast elkaar zaten en praatten
en bedachten hoe geweldig het leven is
hoe geweldig hij of zij is
zij zijn, of wij zijn

De eenzame nachten waarop je wakker lag
starend naar het plafond
je afvroeg waarom je in godsnaam
niet gewoon kon slapen
totdat je je realiseerde waarom je lag te woelen
en je kon al helemaal niet meer in slaap komen
want angst is een eindeloze afgrond
die je dieper en dieper meetrekt
hoe meer je er over nadenkt
de wanden zijn te glad
en het bed is te leeg
niks om vast te houden

Je vader of moeders dood
of die van je broers of zussen
ooms of tantes
de eerste keer dat je moest accepteren
dat ze niet meer terug zouden komen
opkijkend naar de bewolkte lucht
opmerkt hoe cliché het was
dat het elke dag had kunnen regenen
maar dat het vandaag gebeurde
Alsof God, of Jezus, of Allah of waar je in gelooft
daadwerkelijk iets om hen gaf vandaag
Hoe je neerkijkt naar de open kist
en de gemaakte glimlach opmerkt die op hun gezicht is achtergelaten
maar het maakt je niet uit dat het nep is
je bent te druk bezig met opgelucht zijn
en God te bedanken dat ze genoeg medeleven hebben
om de begrafenis een gevoel van hoop te geven
dat ze succesvol deze wereld hebben verlaten
dat ze gestorven zijn in vrede

De dagen dat we naïef genoeg waren
om te geloven dat we geen redenen hadden
dat het leven ons niets kon afnemen
Dat dagen in nachten veranderden
en nachten in dagen
en dat was het
er was niets moois aan
We waren als soort simpelweg een stuk afval van het leven
geboren uit de sterren

Toen was er de dag dat we vol trots ontdekten
hoe mooi we eigenlijk waren
We zijn niet gewoon geboren uit de sterren
we ZIJN de sterren
Sterren die sterven en met hun dood
nog meer leven verspreiden
en schoonheid
en ik
en jij
en wij allen
en dan realiseer je je
dat je zelf net zo groot bent als het universum zelf
want de dingen waaruit het universum bestaat
is waaruit jij en ik ook bestaan

En in die laatste adem
denk je gewoon dat je een ster bent
dat alles wat de sterren overkomt
jou ook overkomt
wanneer je sterft
je niet gewoon sterft
maar uiteen spat in een ontelbare hoeveelheid deeltjes
en dat elk van die deeltjes
een hele wereld zal creëren
iemand anders' wereld
een heel leefgebied voor dingen om te groeien
en te leven
en te overleven
en lief te hebben
en het is zo mooi

De dood is mooi