Langzaam
Heel langzaam werd de jongen midden in de nacht wakker, dorst.
Moeder! - belde shorty, zo klein dat ze al wist dat ze hem in de kamer hiernaast niet kon horen.
Het is oké - dacht hij - het is een half dozijn stappen van hier naar de keuken en ik ben oud genoeg om zelf een glas water te halen.
Hij had het over opstaan, maar hij liet zichzelf in het donker liggen.
Het donker is grappig - ontdekte de jongen - maar het ergste is dat ik de dingen niet zo goed zie! Mijn bed ziet eruit als een nijlpaard die ligt en de tralies op de achtergrond, zijn mond wijd open..
De jongen kromp meer: nu was het het lantaarnlicht dat eruitzag als een giraf, die hem van bovenaf aankijkt. Een giraf in je slaapkamer? Wie zou haar daar naartoe hebben gebracht?!
Het ergste was de dorst, steeds groter worden.
Moeder! - weer gebeld, nu nog korter, bang om het nijlpaard en de giraf wakker te maken...
Niet slecht - dacht hij - van hier naar de keuken zijn het een half dozijn stappen en als ik snel ga pakken het nijlpaard en de giraf me niet!
Hij had het over opstaan, maar hij liet zichzelf in het donker liggen.
Langzaam begon hij alles beter te zien, scherper: daar lag hij, opgekruld in zijn bedje van roosters, hoog de gele metalen lamp, verderop zijn kleren boven de stoel gevouwen...
Stak je hand uit en deed het licht aan
Langzaam naar de keuken gegaan om water te drinken.
En weer naar bed, helemaal voldaan, voelde goed om te weten dat ik weer ging slapen.
Moeder! - kwam nog shorty roepen, zo kort dat ik al wist dat ze in de kamer hiernaast hem niet kon horen - je kan rustig slapen, dat ben ik niet meer bang! "
Maria Alberta Menéres. "Langzaam", in "Verhalen van de tijd gaan tijd komt".
Reacties
Een reactie posten