De fase van boosheid

De fase van boosheid

Tussen de situatie waarin we (eerst nog met name onbewust) iets toelaten wat niet ons hoogste goed dient én het moment waarin we heel andere ervaringen hebben, zit de fase van 'nee zeggen' tegen dát wat je niet meer wilt. De fase waarin we nog een beetje vanuit boosheid een grens aangeven. De fase waarin we heel duidelijk voelen dat we niet meer willen wat we eerder nog gewoon toelieten.

In deze fase zijn we de fase van 'moeite doen om nee te kunnen zeggen' ook al voorbij en staan we volledig achter onze beslissing. Nee, niet en nooit meer! Punt. Maar wanneer we in deze fase zitten, zijn we nog niet helemaal vrij. Het is nog niet helemaal licht en ontspannen omdat er nog emoties zitten die we nog niet volledig de ruimte hebben gegeven.

Ik merk dat aan mezelf omdat ik me dan wat irriteer aan situaties waarin ik weer wordt geconfronteerd met dingen waar ik niet meer voor kies. Het raakt me dan nog. Ik voel dan een soort opstandigheid en boosheid welke aantonen dat er nog verdriet onder ligt. Tegelijkertijd heeft deze boosheid ook een functie. Hij helpt je afstand te doen van dat wat je niet meer wil.

Neem bijvoorbeeld de hele 'aantrekken en afstoten dynamiek'.. Ik ben inmiddels zo enorm klaar met dit spelletje. Maar is dit spelletje ook klaar met mij? 'Nog niet' denk ik want het voelt nog niet licht en vrij. Ik voel nog boosheid en daaronder verdriet. Verdriet van steeds maar weer die verbinding verliezen. Van paniek en onbegrip. Want vaak ging het dan van superfijn naar ineens 'poef alles weg'. Ik snapte er in het begin helemaal niets van.

Inmiddels snap ik het als de beste. En óók weet ik dat ik zelf net zoveel aandeel heb in deze dynamiek als de ander. Ook al lijkt het alsof de ander het vooral aanricht en het mij meer overkwam.
En gelukkig voel ik ook geen aantrekkingskracht meer naar onbeschikbare en onbereikbare personen. Godzijdank.

Maar er zit nog wel verdriet. En omdat ik nog niet geheel vrij en licht en stromend ben ten aanzien van dit thema heb ik ook nog geen andere of nieuwe ervaringen. Want ik zit nog in de 'afzetperiode'. Een soort recalcitrante peuter die 'nee' zegt. Nog niet heel volwassen dus. Maar het is toch ook weer een heel fijn gevoel. Want het is in ieder geval wel heel helder voor mij. Geen twijfel of piekeren. Geen onbegrip. Gewoon helder.

En de fase waarin ik me gewoon vrij en neutraal voel ten aanzien van dit thema komt vanzelf wel. Ik zal dan niet meer boos zijn maar gewoon kalm. En open voor nieuwe ervaringen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Open brief aan mijn oudste dochter...

Vraag me niet hoe ik altijd lach

LIVE - Sergey Lazarev - You Are The Only One (Russia) at the Grand Final