My Life , My Blog

  Je eigen pad gaan. Of jouw eigen pad gaan bewandelen. Klinkt chiquer, alsof je een ervaren ontdekkingsreiziger bent in plaats van iemand die net besloten heeft niet meer als een lammetje de kudde te volgen. Want laten we eerlijk zijn: de meeste mensen gaan helemaal geen pad. Die blijven zitten. Op hun stoel, op hun werk, in hun angst. Ze scrollen op hun telefoon terwijl hun leven verstrijkt als een verlopen busabonnement. Jij niet. Jij gaat. En niet zomaar, nee, zonder angst, zonder vrees. Dat klinkt heldhaftig, alsof je een samoerai bent die zonder verpinken een leger tegemoet treedt. In werkelijkheid betekent het vooral dat je ophoudt met luisteren naar de piepstemmetjes in je hoofd die fluisteren: “Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.” Dat is de grootste leugen ooit verteld. Gewoon doen is niks. Gewoon doen is blijven steken in middelmatigheid. Gewoon doen is de snelste weg naar spijt. En ja, je gaat onderweg op je bek. Misschien struikel je over je eigen overtuigingen, ...

  Ik adem en ik ben in balans Vandaag hoef ik niks op te lossen. Geen vragen te beantwoorden, geen strijd te voeren, geen toekomst te voorspellen. Vandaag mag alles gewoon even zijn. De onvoltooide zinnen, de open eindes, de dingen die ik nog niet begrijp — ze mogen ademen, net als ik. Ik laat de druk zakken. Ik zet het gewicht van gisteren neer. Ik hoef niets te repareren om heel te mogen zijn. Met elke ademhaling herinner ik het mij: ik ben hier, ik ben nu, en dat is genoeg. Er is balans in mij, ook al beweegt de wereld om mij heen. Er is vrede in mij, ook als alles nog niet klopt. Vandaag ben ik geen oplosser, maar een bewoner van het moment. En dat is meer dan genoeg. Ik adem. Ik leef. Ik bén.

  Als je niet sterft, zul je niet leven’, heeft Jezus gezegd. Sterven betekent dat wij afstand doen van ons menselijke en beperkte ik, om plaats te maken voor God, zodat Hij in ons komt heersen. Je bent niet langer gehecht aan je bestaan, je wilt verdwijnen, maar wel op een voorwaarde: dat God je plaats inneemt. Als je echt aandringt, als je Hem aanroept met al de kracht van je liefde, is Hij verplicht toe te geven, want je gebruikt een macht die van dezelfde aard is als de Zijne: de macht van de liefde. Hij kan niet zeggen: ‘Laten we eens zien, we zullen eens nadenken en bestuderen hoe hij in het verleden heeft geleefd.’ Er bestaat geen verleden meer, er is niets meer; tegenover een dergelijk verlangen wordt al het overige uitgewist, er is alleen nog je beslissing en je smeekbede van nu: het leven van God te leiden. ☼ Omraam Mikhaël Aïvanhov  

  Als je in een veranderingsproces zit loop je met tijden door een soort van niemandsland waarin je je behoorlijk verloren kunt voelen Je ontdekt patronen, relaties of omstandigheden waar je geen aansluiting meer mee voelt al doe je nog zo je best Je kunt het gaan ontkennen en die leegte gaan ontlopen omdat het te pijnlijk is dat anderen weerspiegelen dat jij verandert bent Maar dat heeft geen zin want jij bent als het ware jouw eigen pad op gegaan wat lef, doorzettingsvermogen en kracht van je vraagt Iets wat een ander misschien... op dat moment in zijn leven, helemaal niet herkent of nodig heeft Je ziet en voelt steeds scherper wie dat begrijpt of er voor open staat en wie niet Laat in liefde gaan wat niet meer bij jou past want er komen heus weer nieuwe mensen op jouw pad... Happy met je zelf  

The Veiled Virgin door Giovanni Strazza (gemaakt in 1850). De sluier lijkt doorschijnend, maar is in feite uit marmer gehouwen.

  Er zijn dagen waarop woorden tekortschieten. Waarop zelfs de mooiste teksten uit oude boeken niet kunnen beschrijven wat je voelt. Misschien is dat precies de bedoeling. In die stilte tussen de woorden — daar leeft de ziel. Daar fluistert het leven zelf, zonder verplichtingen, zonder oordeel. Alsof de Schepping even haar adem inhoudt, zodat jij kunt luisteren. Niet met je oren, maar met je hart. We zijn geneigd te zoeken naar grote verklaringen. Een naam voor het Licht. Een vorm voor de Liefde. Een richting voor het Pad. Maar de meest wezenlijke spirituele ervaringen zijn vaak vormloos. Stil. Ontwapenend eenvoudig. Zoals de geur van vers brood in een stille straat. Het lachen van een kind. Het zachte besef dat iemand aan je denkt, zonder dat je hem of haar hebt gezien. De diepste waarheid is geen leerstelling. Het is de glimlach in je borst wanneer je voelt dat je niet alleen bent, ook al ben je fysiek alleen. Liefde, Vrede, Aanwezigheid — ze vragen geen geloof, alleen bereidheid...

  Dit is een channelde collectieve soulmate/ tweelingzielen boodschap. Let op, in dit proces zijn er op dit moment meerdere tijdlijnen in het collectief. Dit is een algemene boodschap. Als deze boodschap niet met jouw resoneert, dan is deze boodschap ook niet voor jouw bedoelt. ALGEMENE BOODSCHAP: Dit is een speciale tijdlijn die aangeeft dat alles er nu aan komt. Je hebt dus geen datum nodig voor je vraag, want hier en nu komt alles goed. Pas op, dit is een tweesnijdend zwaard. Alles zal heel snel komen; dus je kunt ook verlamd raken door angst. Je komt in een energie waar het risico bestaat overweldigd te worden door de snelheid van gebeurtenissen en waar een emotionele verschuiving plaatsvindt. En dat gebeurt nu. Dus als je verlangt naar een ontmoeting, dan komt die en vorm je al snel een belangrijke en wederzijdse verbintenis. Als je verlangt naar veranderingen in een bestaande relatie, geldt hetzelfde: alles verandert totaal onverwachts en dat ga je geweldig vinden! Je zit in ...

  De Dans van het Leven Een optimist weet: het leven is geen rechte lijn, maar een dans. Soms zet je een stap vooruit — met volle moed, hart open, ogen glanzend van hoop. En dan… een stap terug. Niet uit zwakte, maar uit ritme. Want zelfs het universum ademt in golven. Zelfs de sterren knipogen en verdwijnen om daarna helderder terug te keren. Elke terugtrekking is geen falen, maar een voorbereiding. Een wiegen op de maat van iets groters dat jou leidt, ook als jij het even niet ziet. Een pas achteruit? Dat is het moment waarop je je balans hervindt. Waarin je voelt waar je vandaan komt voordat je weer weet waar je naartoe wil. De dans van het leven kent pauzes. Kent zijsprongen. Maar vergeet nooit: het ritme blijft in jou. Altijd. Dus dans. Met vallen en opstaan. Met lachen en huilen. Met licht in je voeten en zachtheid in je hart. Want zelfs één stap terug brengt je dichter bij wie jij werkelijk bent.

  Je zult slechts weten hoeveel rijker en voller je leven kan worden als je eraan denkt het in harmonie te brengen met het goddelijk leven. Langzamerhand zullen alle hemelse kennis en deugden zich in je komen vestigen. Het leven… niets is belangrijker dan het leven, omdat het in de kiem alle ontwikkelingsmogelijkheden bevat. Neem bijvoorbeeld een man, die begiftigd is met de grootste talenten. Als hij evenwel flauwvalt, is het net alsof hij niets meer had; breng hem bij en hij hervindt al zijn mogelijkheden. Zo kan iedereen er wel naar streven zijn gaven te ontwikkelen, maar als hij er niet eerst voor zorgt het leven in zich te onderhouden, zal hij alles verliezen. Helaas, het is nooit het leven waar de mensen zich om bekommeren. Zij willen één of ander plezier hebben en om dit te verkrijgen, verspillen ze niet alleen hun leven, dat hun kostbaarste goed is, maar ze verbreken bovendien de band met het goddelijk leven. En dat is de meest zekere manier om de dood tegemoet te gaan; eer...

Jouw lichaam is de afgelopen jaren vele malen gevoeliger geworden voor invloeden van buitenaf zonnevlammen, planeetstanden en maanstanden werken door in jouw systeem je kunt dit ontkennen, negeren of bagatelliseren maar het gebeurt tóch je hoofd wil verder op oude wijze of vol gas vooruit op de nieuwe manier maar je lichaam kan dat niet aan heeft veel meer tijd nodig je lichaam de kans geven te herstellen telkens weer is enorm belangrijk in dit proces nieuwetijdsenergie draait om aanwezig zijn in het nu, innerlijke rust en authenticiteit  Happy met je zelf  

Tuin van een verlaten herenhuis in Italië

  Er zijn van die dagen waarop het lijkt alsof de wereld even haar adem inhoudt. Niet omdat er niets gebeurt — integendeel — maar omdat alles zich afspeelt tussen de regels van het leven. In die kleine, stille momenten. Een blik die net te lang blijft hangen. Een zucht die niet bedoeld was om gehoord te worden. De geur van avondeten dat je doet denken aan een keuken waar je al jaren niet meer bent geweest. We zijn zo vaak op zoek naar de grote antwoorden. Naar richting, betekenis, zekerheid. We scrollen, we lezen, we vragen, we bidden. Maar wat als het antwoord zich al lang heeft aangeboden — vermomd als stilte, als eenvoud, als gewoon een mens naast je op de bus? Ik geloof in wat ik de ‘heilige alledaagsheid’ noem. Geen dogma. Geen verplicht gebed. Gewoon opstaan, je tanden poetsen, iemand lief aankijken, de krant lezen, en daar iets diepers in voelen. Niet omdat het moet. Maar omdat het mag. Er is een spirituele rijkdom die je niet hoeft te verdienen. Ze woont al in je glimlach. ...

  STA OP Hoe ver we ook gevallen zijn, we moeten het opnieuw proberen. Alles is niet verloren totdat we opgeven. Het is gemakkelijk om sterk te zijn als het goed gaat. Tijdens teleurstellingen en tegenslagen worden we geconfronteerd met de echte test van onze vastberadenheid en uithoudingsvermogen. Hoe moeilijk het ook is, elke keer dat we struikelen, hebben we een kans om onszelf op te krabbelen, onze doelen opnieuw te bevestigen en te leren hoe we ons actieplan kunnen aanpassen - we hebben een tweede kans om het de volgende keer goed te doen. Telkens wanneer je merkt dat je met een andere tegenslag wordt geconfronteerd, controleert je jouw motivaties en omstandigheden: had ik een blinde vlek? Was ik te optimistisch of onvoorbereid? Werd ik gevoed door ego of door een oprecht verlangen om te evolueren voor mijn eigen bestwil? Heb ik naar de beschikbare adviezen geluisterd en zo niet, kan ik die dan alsnog toepassen? Wat zou ik anders doen als ik het over mocht doen? Moeilijke situ...