De Onmogelijke Gender Reveal van God

 De Onmogelijke Gender Reveal van God

Het was een schitterende middag in een hemelse tuin, waar de wolken netjes in geometrische patronen waren opgestapeld. Het soort middag waarop je verwacht dat er iets groots gaat gebeuren. Vandaag stond de kosmos dan ook op zijn kop, want na millennia van speculatie en vage hints zou de waarheid eindelijk worden onthuld: het gender van God.

Engelen zweefden zenuwachtig rond, een paar heiligen zaten op de eerste rij te bidden dat het allemaal goed zou gaan, en Lucifer stond tegen een appelboom geleund, een verveelde blik in zijn ogen. "Dit wordt fantastisch," mompelde hij sarcastisch, terwijl hij een hap van een appel nam.

Midden in de tuin stond een gigantische taart, zorgvuldig versierd in neutrale kleuren – geen spoor van roze of blauw. De harpisten speelden zachte achtergrondmuziek, maar de spanning in de lucht was zo dik dat zelfs zij af en toe een noot misten.

Toen klonk de heldere stem van de aartsengel Gabriël: "Dames en heren, engelen en stervelingen, we zijn vandaag samengekomen voor een moment van onmetelijke kosmische betekenis. Het is tijd om het grote mysterie te onthullen: wie – of wat – God werkelijk is!"

De menigte begon te murmelen. Sommigen hoopten op een spectaculaire vuurwerkshow, anderen op een simpele verklaring. Maar niemand was voorbereid op wat er ging komen.

Gabriël trok een gouden envelop tevoorschijn en hield deze omhoog. "God zelf heeft deze boodschap aan mij overhandigd. Wat er op deze kaart staat, zal voor eens en altijd duidelijkheid brengen." Hij opende de envelop langzaam, alsof de tijd zelf even stilstond. De harpisten stopten met spelen. De spanning was bijna ondraaglijk. Gabriël las de woorden en verstijfde. De menigte hield de adem in.

"Nou?!" riep Petrus ongeduldig vanaf de eerste rij.
Gabriël keek op, zijn gezicht een mengeling van verwarring en angst.

"God… identificeert zich als… een concept."

Een oorverdovende stilte vulde de tuin. Zelfs de wolken leken even niet te weten welke kant ze op moesten drijven. Een concept? Wat moest dat betekenen? Lucifer, die zich nauwelijks kon inhouden, barstte in lachen uit. "Wat zei ik jullie? Een concept! Had je echt verwacht dat de Almachtige zich in jullie kleine hokjes zou laten stoppen? Dit is briljant!" Hij sloeg op zijn knieën van het lachen en voegde eraan toe: "De grootste plotwending sinds de appel."

Gabriël, die probeerde de controle terug te krijgen, hief zijn handen. "Rustig, rustig. Dit is natuurlijk een prachtige herinnering dat God ons allemaal overstijgt. Hij… eh, zij… nee, het is alles en niets tegelijk. We moeten dit moment zien als een viering van het oneindige!"

Lucifer grijnsde breed. "Mooi geprobeerd, Gab. Maar laten we eerlijk zijn: jullie hebben het millennia lang zo handig gespeeld. God als man voorstellen? Slimme zet. Het gaf de machthebbers altijd een excuus om zichzelf aan de top te houden." Hij richtte zich tot de menigte. "Zie je niet hoe fantastisch dit is? Een concept! Dat betekent dat alles wat jullie dachten te weten, eigenlijk gewoon… marketing was."

Een paar engelen begonnen ongemakkelijk te schuifelen. Petrus fronste diep en fluisterde iets tegen de heilige naast hem, maar Lucifer had de menigte inmiddels volledig in zijn greep.

"Stel je voor," vervolgde hij met een theatrale zwaai, "al die regels en wetten, die eindeloze preken over wat goed en fout is… en nu blijkt dat de bron van alles gewoon een metafoor is! Dit is het beste feest ooit." Gabriël probeerde opnieuw de leiding te nemen. "Laten we ons concentreren op de taart. Het is tenslotte een feestelijke gelegenheid."

Maar Lucifer had er genoeg van. Hij liep naar voren en pakte een mes. "Dan snijd ik de taart wel aan," zei hij nonchalant. "Als God een concept is, dan is deze taart dat ook. En ik gok dat het heerlijk smaakt." Met een grote beweging sneed hij de taart open. Een regenboog van kleuren stroomde eruit, terwijl de menigte naar adem hapte. "Zie je," zei Lucifer triomfantelijk, "God is net een fietspad: glad, vol gaten, en iedereen denkt er recht op te hebben."
De eerste happen werden voorzichtig genomen, terwijl een paar engelen zachtjes begonnen te glimlachen. Zelfs Gabriël, die nog altijd verdwaasd leek, nam een hap en mompelde iets over "symboliek".

Toen de menigte uiteindelijk was weggezonken in de zoete smaak van de regenboogcake, bleef er maar één vraag hangen in de lucht. Als God een concept is, wat betekent dat dan voor ons?
Lucifer, met een laatste hap van de taart in zijn hand, keek over zijn schouder en grijnsde. "Misschien," zei hij, "zijn jullie dat ook gewoon..."

"De grootste illusie van macht is geloven dat jouw waarheid universeel is, alleen omdat je haar het hardst roept."

Heilige Hokjes
Hij is een Hij, want dat voelt toch zo fijn,
Een almachtige vader, met een baard vol wijn…
Ze zetten hem hoog, in een gouden paleis,
En dachten: als wij knielen, wordt alles wijs.
Maar wie bepaalt de kleur van het licht?
Wie fluistert jou in wat je wel of niet mag zijn?
Het geloof is een tafel vol regels en recht,
Met schalen vol angst en een slokje schijn.
Voor elke vraag een stil verbod,
Voor elke twijfel een “Geloof in God.”
Hun waarheid zo helder, zo zwaar en groot,
Dat ze verdrinken in hun eigen boot.
Hef je glas op de alwetende praat,
Op het moraal dat zij zelf verzonnen hebben,
Want wat zij niet snappen, wat zij niet zien,
Is dat geloof net zo menselijk is…
Als de leugen die ze prediken, oh zo hard.