Liefde

 Liefde kan je niet leren. Liefde is voelen en gevoel gaat waar je had gedacht dat het daar nooit kon komen.

Liefde is delen. Vanuit je eigen liefde jezelf geven, zodat je niet eerst iets bij jezelf moet optellen om het zo weer af te kunnen geven.

Liefde is ook geen ruilen, want ik kan iemand liefhebben, die mij niet liefheeft.

Liefde is ook nooit zeker, hoe graag je ook wilt vasthouden aan de uitkomst.

Misschien stopt de liefde ook niet, maar is er wel een breuk.

Of komt er een breuk en besef je dat het eigenlijk nooit echte diepe liefde is geweest.

Soms kan je in gedachte struikelen over de getallen en is het een chaos in je hoofd. Als je het dan even allemaal los kan laten, dan vallen de cijfers wel weer op hun plek. Misschien niet de plek die je eerst in je hoofd had, maar een plek die je nooit had bedacht, omdat liefde voelen is en niet iets wat je kan leren.

Liefde is spelen met wat is en nieuwsgierig zijn naar het resultaat en beseffen dat het resultaat nooit de uitkomst hoeft te zijn.

Spelen met cijfers is iets wat we niet hebben geleerd. De tafeltjes opsommen uit een weten, dat zit in ons systeem. Als de cijfers dan tollen, dan willen we weer die grip, maar zoals gezegd kan je liefde niet leren.

Liefde is wat het is.