Het Verloren Transport (2022) Review

 Het verloren transport is een film uit 2022 die geregisseerd werd door Saskia Diesing en met Hanna van Vliet, Bram Suijker, Eugénie Anselin en Anna Bachmann in de hoofdrol. De film vertelt de geschiedenis van het Verloren transport. Dit transport bestond uit meer dan tweeduizend gevangenen uit Bergen-Belsen en strandde in de nadagen van de Tweede Wereldoorlog in het Duitse dorp Tröbitz. Het verhaal wordt door Saskia Diesing bewust verteld vanuit het vrouwelijke perspectief.

De film begint op het moment dat een transport is gestrand in Tröbitz. Aan boord is de Nederlands-Joodse vrouw Simone, samen met haar man Izaäk. De gevangenen komen in aanraking met het Rode Leger, dat aangeeft dat zij in het nabijgelegen Tröbitz onderdak kunnen vinden. Het perspectief van het Rode Leger wordt verteld door de ogen van de soldate Vera.

In Tröbitz hebben Russische troepen eerder huisgehouden en daarbij de moeder van de Duitse tiener Winnie gedood. Vervolgens wordt Winnie gedwongen om verschillende Joodse overlevenden van een transport in huis op te nemen, waaronder Simone en haar man. Ook Vera wordt in het huis ingekwartierd. Dit veroorzaakt aanvankelijk spanningen tussen de vrouwen, maar na verloop van tijd groeien ze langzaam naar elkaar toe. Zo voorkomt Vera bijvoorbeeld dat Winnie wordt verkracht door een groep Russische soldaten.

Simone en Izaäk proberen samen met een aantal andere overlevenden naar Nederland te reizen, maar worden tegengehouden omdat ze in quarantaine moeten, omdat er vlektyfus is uitgebroken. Izaäk overlijdt hieraan. Winnie helpt bij het verplegen van de zieken. Vera geeft intussen geen gehoor aan een order van de regering in Moskou om alle dokters en geleerden onder de gevangenen te selecteren, zodat zij naar Rusland gestuurd kunnen worden om zich daar verdienstelijk te maken. De film eindigt met de komst van een aantal Amerikaanse trucks, waarmee de voormalige gevangenen terugkeren naar het westen. Simone neemt afscheid, terwijl Vera en Winnie haar nakijken.

Bron : WikiPedia
_____________________________

Vlak voor de bevrijding van Bergen-Belsen vertrekken er nog drie transporten met gevangenen vanuit het concentratiekamp. Eén van die treinen komt op 23 april 1945 nabij het dorpje Tröbitz in Russische handen. De Russen nemen het dorpje in en laten de overlevenden van Bergen-Belsen daar hun intrek nemen. Diesing vertelt het verhaal vanuit het perspectief van drie vrouwen: Simone [Hanna van Vliet] is de Joodse overlevende van het concentratiekamp die met haar echtgenoot Isaac [Bram Suijker] probeert voldoende aan te sterken voor ze terugkeren naar Amsterdam; Vera [Eugénie Anselin], de Russische sergeant die haar manschappen probeert te behoeden voor (meer) oorlogsmisdaden; en Winnie [Anna Bachmann], de tiener die is opgegroeid in Nazi-Duitsland en wiens familie hard is aangepakt door de Russen. Het basisidee is intrigerend, maar het scenario vanaf het moment dat de verrassend fit ogende Van Vliet in beeld verschijnt verliest het in rap tempo alle geloofwaardigheid.
Het einde van de Tweede Wereldoorlog zorgde medio 1945 voor ongewisse tijden, waarin het aankwam op overleven terwijl je niet wist wie je wel of niet kon vertrouwen. In die onzekere omstandigheden raken drie totaal verschillende vrouwen min of meer veroordeeld tot elkaar omdat zij na de bevrijding in hetzelfde huis onderdak hebben gevonden in een door de Sovjets bezet dorpje in Duitsland. Dat brengt natuurlijk spanningen met zich mee, maar gaandeweg beginnen de vrouwen elkaar te vinden. Saskia Diesing heeft over deze onderbelichte slagschaduw van de oorlog een prima drama gemaakt. De film –geïnspireerd door ware gebeurtenissen– heeft zeker tekortkomingen, maar laat niettemin de nodige indruk achter.