The Four Seasons: Season 1 Review

 Zes vrienden, drie koppels; Nick (Carell) & Anne (Kenney), Danny (Domingo) & Claude (Calvani) en Kate (Fey) & Jack (Forte), gaan al jaren samen elk kwartaal op vakantie. Meestal is het gieren en gaan er liters cocktails doorheen. Tot één van de stellen aankondigt te gaan scheiden en een nieuwe partner hun intrede maakt. De Netflixserie The Four Seasons komt van de hand van Tina Fey en geeft een nieuwe draai aan de gelijknamige klassieke film uit 1981, met Alan Alda en Carol Burnett.

Drie echtparen uit de buitenwijken gaan elk seizoen samen op vakantie, maar er ontstaan ​​spanningen als een van de stellen uit elkaar gaat en de man op de volgende reizen een veel jongere vrouw meeneemt.

Dit is niet het soort serie dat ik per se zou kijken, maar na de eerste aflevering was ik verkocht. Ik ben een enorme fan van Colman Domingo en hij was geweldig in deze serie. Iedereen was geweldig, eerlijk gezegd.
Het is een serie over drie stellen van een bepaalde leeftijd die hun weg zoeken in het leven, de liefde en alles wat daartussen zit. De serie richt zich op hun relaties met hun partners, maar net zo goed op hun vriendschappen. Geen familie van bloed, maar een familie uit vrije wil – uit vriendschap.
Het is een leuke en grappige serie. Niets te diepgaands, gewoon iets om van te genieten. Tenminste, dat dacht ik in eerste instantie. Maar het zette me toch aan het denken.
Als je de dertig nadert, stel je je voor dat het leven na een bepaalde leeftijd saai, vaststaand en op de een of andere manier voorbij zal zijn. Maar deze serie herinnert ons eraan dat het leven complex blijft. Je zult nog steeds aarzelen om je waarheid te spreken. Je zult nog steeds verlangen naar verandering of troost. Er is nog steeds drama, nog steeds seks, nog steeds feestjes. Het leven stopt niet. Het verandert alleen. Het is vrijwel hetzelfde als nu, misschien met meer geld en hopelijk meer wijsheid.
Het is een serie over het leven van je leven, misschien op dezelfde geduldige, vertrouwde manier als altijd, zelfs als dat zijn eigen problemen met zich meebrengt. Of misschien gaat het erom alles te veranderen, alles op te blazen en helemaal opnieuw te beginnen – en dat brengt ook problemen met zich mee. Er is geen simpele manier om het te doen. Geen perfect pad. Maar de show omarmt die rommeligheid.
Tina, Steve en Coleman dragen de show. Hun acteerwerk is luchtig, grappig, soms dramatisch, maar voelt altijd realistisch en diep menselijk aan.
Ik heb alleen niet gelachen verder, vond het geen comedy maar meer een drama eigenlijk...
Er zou een tweede seizoen komen las ik ergens op het net, hoop dat die dan wel humorvol is..