Ik denk


(... ) Ik denk aan de lippen die ik kuste, het ellendige kind dat ik was, de waanzin van het leven en de ambitie die me soms overtreft. Ik ben al deze dingen tegelijk. Ik weet zeker dat er momenten zijn dat je me niet eens zou herkennen. Extreem in ellende, overdreven in geluk - ik kan het niet zeggen.
— Albert Camus, in het boek "De gelukkige dood". (Record Uitgeverij; 2. de editie [1971]).
Kunstwerk: Albert Camus op het terras buiten zijn kantoor, Parijs, Frankrijk, 1957. (Foto: Loomis Dean/The LIFE Picture Collection).

Reacties

Populaire posts van deze blog

Open brief aan mijn oudste dochter...

Ekster

Gone with the Wind (1939)

Vraag me niet hoe ik altijd lach

Kraai