Als ze eenmaal weg zijn

 Als ze eenmaal weg zijn, zijn ze weg...

Als ze eenmaal weg zijn, zou je willen dat je elkaar wat steviger had geknuffeld, wat langer.

Als ze eenmaal weg zijn, zou je wensen dat je dat telefoontje had gepleegd waar je nooit aan toe kwam.

Als ze eenmaal weg zijn, zou je willen dat je de moeite had genomen om gewoon bij ze te blijven zitten.

Als ze eenmaal weg zijn, zou je willen dat je hun stem nog een laatste keer kon horen.

Als ze eenmaal weg zijn, zul je spijt krijgen van die dwaze argumenten die opeens zo triviaal lijken.

Als ze eenmaal weg zijn, zul je er spijt van krijgen dat je geen sorry hebt gezegd toen je de kans had.

Als ze eenmaal weg zijn, zul je er spijt van krijgen dat je er niet meer mee hebt gedaan toen je er de tijd voor had.

Als ze eenmaal weg zijn, zul je spijt krijgen van de keren dat je er geen prioriteit aan hebt gegeven zoals je had moeten doen.

Als ze er niet meer zijn, zul je je herinneren hoe bijzonder ze waren.

Als ze eenmaal weg zijn, zul je je hun licht herinneren.

Als ze eenmaal weg zijn, zul je je alle gelukkige momenten herinneren en plotseling alle momenten vergeten die je al lang geleden had moeten loslaten.

Als ze eenmaal weg zijn, zul je beseffen dat al het andere waar je je zorgen over maakte of probeerde af te ronden, er niet eens toe deed.

Als ze eenmaal weg zijn, zou je willen dat je ze had laten weten hoeveel ze voor je betekenden.

Als ze er niet meer zijn, blijven ze voor altijd in je hart.

Maar het is nooit hetzelfde als ze in je armen hebben...

Neem nooit als vanzelfsprekend aan wat je morgen zal laten wensen dat je dat niet had gedaan.

Want als ze eenmaal weg zijn, zijn ze ook weg...

~ Mark Smit