Bomen Boodschap

 Er komt steeds meer besef dat het leven aan je voorbijraast. Dat het soms voelt alsof, als je twee keer met je ogen knippert, er een hele periode voorbij is. En je voelt diep van binnen dat je daarom veel meer wilt halen uit je leven dan je nu doet. Er borrelen vragen en twijfels op. Wat ben je precies aan het doen en vult dat nog genoeg? Wat wil je uit het leven halen? Wat wil je nog meer uit het leven halen voor jou, zodat je weet dat je echt genoten hebt van de dingen die je deed, met hen die je liefhebt? Wat zou je verder in het leven willen doen, lief mens, wat je hart vult en waarvan je elk moment volledig kunt genieten door er alleen maar in aanwezig te zijn?

Er is iets duidelijks aan het verschuiven en, ongeacht wat haalbaar is en wat niet, is het van belang dat je stil blijft staan bij je verlangens. Bij dat wat zo in jou omhoog aan het borrelen is. Ten diepste. En je hoofd kan er van alles bij gaan verzinnen, maar in de eenvoud van het leven hoef je alleen maar bij het verlangen te zijn, zodat je hart de woorden kan fluisteren naar de wereld, naar het leven, het universum. Meer hoef je niet te doen. Alleen maar even stilstaan bij dat wat je voelt.

Je wilt meer ruimte voor jou. Voor de dingen waar je hart van gaat stromen. Je wilt niet meer bezig zijn met de ander, met de verhalen. Je hebt er genoeg van gehoord en je wilt het liefst in meer stilte. Meer eenvoud. Meer jij. Er is te weinig ruimte geweest voor jou, lief mens, en dat voel je ten diepste in alles. En nu voel je dat je het volgende deel van je leven niet zomaar voorbij wilt laten gaan. Dus laat dat verlangen maar de ruimte krijgen. Laat het maar stromen. Ook als het zich (nog) niet manifesteert, is de boodschap al uitgezonden omdat je luistert. Omdat je de roep van je hart serieus neemt. Laat het leven je dan maar leiden naar die wegen die nodig zijn om daar meer bodem aan te geven en zo een nieuwe realiteit te creëren die je dat geeft wat heel dicht bij dat verlangen komt.