1958 · Christine (Pierre

Wenen, 1906. Er ontwikkelt zich een hartstochtelijk liefdesverhaal tussen Franz Lobheiner (Alain Delon) en de jonge Christine (Romy Schneider). Lobheiner ziet momenteel echter de getrouwde barones von Eggersdorf. Bij het vernemen van de ontrouw van zijn vrouw, lokt de Baron von Eggersdorf een duel uit met Lobheiner. Maar de eerste vormt niet langer een reële bedreiging voor de baron. Lobheiner is nu hartstochtelijk verliefd op Christine. Hoe zal dit liefdeskwartet eindigen?

Romy Schneider (1938-1982), een van die actrices van wie je nog steeds kunt zeggen: "Ze was een echte artiest", doet ons voortdurend denken aan haar verschillende rollen die ze met oprechte passie speelde. Misschien denken we het eerst aan de beroemdste rollen uit zowel haar Duitse als Franse carrière. Hier zien we echter Romy in een remake-film gebouwd op een liefdesverhaal: zo ontroerend, zo universeel waar twee geliefden elkaar eindeloze liefde zweren en hun belofte nakomen. Tegelijkertijd is CHRISTINE van Pierre Gaspard Huit een historische film voor Romy zelf, omdat ze hier de "liefde van haar leven" ontmoette: Alain Delon. Maar laat me nu alle achtergrondinformatie overslaan, inclusief de remake-aard van de film, en me puur concentreren op de film zelf.

Er zijn 61 jaar verstreken sinds de première en een typische vraag rijst: is CHRISTINE nog steeds een film die je op zijn minst als "bekijkbaar" zult beschouwen?

Laat me duidelijk zijn: CHRISTINE is geen film die tot nadenken stemt, geen enkele vorm van ambitieuze inhoud, geen enkel meesterwerk. Als je op iets educatiefs, intellectueels of vermakelijks wacht, zal deze je eerder teleurstellen. Het sterke punt van CHRISTINE, denk ik, is de schoonheid en emoties die het overbrengt. Het is niet alleen het verhaal dat veel mensen doet denken aan klassieke liefdesdrama's (sommigen overschatten het zelfs als een Duitse versie van ROMEO EN JULIET), maar ook de manier waarop het verhaal wordt uitgevoerd. Het is een zeer romantische foto vol momenten van genegenheid, nostalgie, subtiliteit en mysterie. De actie vindt plaats in Wenen in 1906, in de schemering van het Habsburgse bewind. Dat historische aspect vormt echter een belangrijke achtergrond voor de rest. De cameraman heeft deze foto heel goed weten te combineren met de focus van onze aandacht, het koppel: Christine (Romy Schneider) en Fritz (Alain Delon). Dergelijke beelden bleven in mijn geheugen als de opera in het theater waar keizer Franz Joseph deelneemt; kleine charmante cafés die het paar bezoekt; zoete balletjes van de aristocratie en een "buitenpicknick". Wat een vreedzaam leven in de monarchie, wat natuurlijk deels een illusie is!

Er zijn enkele mooie scènes in de film die we niet mogen negeren. Allereerst is het het bezoek van Fritz aan het huis van Christine en zijn ontmoeting met haar vader, een muzikant. Het moment dat ze over muziek praten, wordt onderbroken door de foto van Christine die "Ave Maria" zingt tijdens de repetities. Een belangrijk moment is trouwens hun reis die ons een inkijkje geeft in een heel fijne stemming. Een ander mooi moment is de echo "I love you". De laatste close-up op Christine's gezicht lijkt een zeer memorabel moment van de hele film te zijn. Ik ben me ervan bewust dat je dit misschien zoet en onnatuurlijk vindt - zoals chocolade met suiker, zoals WENN DER WEISSE FLIEDER, MONPTI enz. Toch richt het ons allemaal op iets positiefs. Dat is naar mijn mening wat deze films aangenaam maakt om naar te kijken.

Ik denk echter niet dat ik al veel filmliefhebbers heb aangemoedigd om naar CHRISTINE te kijken. In feite houden veel moderne mensen niet van sentimentaliteit, tragische liefdesverhalen met duels en geloften. Toch sta ik erop te zeggen dat je het moet zien. Het komt door nog een aspect: optredens! In dergelijke liefdesverhalen ligt de belangrijkste focus op het paar, als ze oprecht zijn in hun uitvoeringen, als kijkers niets neps opmerken. Romy Schneider en Alain Delon voldoen perfect aan deze eisen! De liefhebbers van Schneider zullen haar optreden uitzonderlijk vinden. Anderen zullen het fantastisch vinden. Het lijkt duidelijk dat ze zich erg op haar gemak voelde aan de zijde van Alain Delon. Er is een chemie tussen hen en ze doen allebei erg goed werk. De ondersteunende cast staat natuurlijk in de schaduw maar het doet niets af.

Een aardige film verre van meesterwerk, maar toch zeer de moeite waard als een sentimentele, aardige film over tedere liefde. Ja, na al die halve eeuw valt er nog iets waardevols te ontdekken. Het is jammer dat CHRISTINE geen belangrijk onderdeel van Romy's filmografie is geworden, want het is duidelijk het moment van Schneider-Delon in de geschiedenis van de cinema.