Outlander seizoen 4

Het verhaal, het moet worden erkend, is gedrenkt in duisternis, wreedheid en verraad. Maar het lamplicht in de kern is liefde. Het is een romantische liefde, maar van een opmerkelijk complex type. Het is een relatie die humor, schoonheid, passie, tederheid en vleselijk verlangen verwerkelijkt.

Organisch voor de relatie is een zeldzame wederkerigheid. Ze is stoer, wetenschappelijk ingesteld en superieur in haar begrip van de wereld. Hij heeft een hart van eikenhout, fysieke kunstzinnigheid, de sluwheid van een leider, maar zij is zijn leider en zijn toewijding is bodemloos. Waar het om gaat is wat een oud liedje zegt: "Ware liefde kent geen seizoen, geen rijm of geen reden."

Het verhaal is Outlander (zondag, W Network, 22.00 uur), dat een triomfantelijke terugkeer maakt voor zijn vierde seizoen. Claire (Caitriona Balfe) en Jamie (Sam Heughan), die hun moeizame romance voortzetten die de tijd overstijgt, worden in 1767 op de kust van North Carolina gegooid, waar ze meer moeten doen dan overleven.

Ze moeten proberen een thuis te smeden en deel uit te maken van de lokale gemeenschap. Dat laatste betekent niet dat ze in de gunst moeten komen, aangezien Claire weet wat er in de nabije toekomst en daarna in Amerika zal gebeuren. Het moeten wijze Amerikanen zijn.De eerste nieuwe aflevering is helemaal Outlander -achtig en om dat te koesteren. Het is ongebreidelde romantiek. "Als mijn lichaam sterft, zal mijn ziel nog steeds van jou zijn", zegt Jamie tegen Claire. Hij zegt dat niets sterft; het verandert alleen maar. En Claire laat hem weten dat zijn uitspraak min of meer de eerste wet van de thermodynamica is. Nou nee, het is het lot, weerlegt Jamie, altijd de dromer in zijn liefde. Daarna hebben ze seks, waarbij Claire, de sterk bekrachtigde vrouw, de onpraktisch amoureuze man verrukt.

Vanaf het begin en in de originele romans van Diana Gabaldon gaat Outlander over het op zijn kop zetten van de conventionele stijlfiguren van een liefdesverhaal. Het begon allemaal met een vrouw in gevaar, toen Claire op onverklaarbare wijze werd teruggebracht naar het 18e-eeuwse Schotland en doodsbang was. Met elk seizoen wordt Claire sterker, taaier en is ze leraar, agressor en waarheidsverteller. Hier, aan het begin van dit seizoen, is er aanvankelijk een herijking naar romantiek. En Outlander- volgers zullen ervan genieten.

Maar er ontvouwt zich nog een andere omkering. Dit is een verhaal over de geboorte en belofte van de Verenigde Staten en heeft aandacht voor het principe dat Amerika begon als een idee en een argument. Aan de goede kant van de discussie staan ​​is mogelijk, door Claire's wetende ogen, advies en voorkennis. Het is een vreemde maar overtuigende subversie - een romance wordt gebruikt om het verkeerde recht te zetten in politieke mythen.

De nieuwe afleveringen gaan enigszins in op de kwesties van slavernij en behandeling van inheemse Amerikanen in de periode waarin het zich afspeelt. In de Verenigde Staten hebben enkele vroege recensies scepsis geuit over het feit dat Schotten, pas geland, zouden kunnen sympathiseren met de benarde situatie van de onderdrukten en onderworpenen. De scepsis is ongegrond. Een volk als de Highland Scots, veroverd, verdreven van hun land, hun taal en cultuur bijna uitgewist, kon en zou empathie voelen. Outlander , in zijn botten, is een berisping van het idee dat "alle mannen tirannen zouden zijn als ze konden." De essentie van Jamie Fraser zelf is daar een berisping voor.

Maar, terug naar het verhaal. Er is actie en spanning vermengd met romantiek. Jamie en Claire behoren tot de ruige nieuwkomers, en er is diefstal, verraad en verraad om mee om te gaan. Er is een openbare hangende scène die opvalt door zijn viscerale kwaliteit. ( Buitenlanderging nooit over het polijsten van een versteend beeld van het verleden.) Er is modder, regen, armoede en wanhoop. Het paar hoeft alleen maar naar het huis van Jamie's tante Jocasta te gaan (Maria Doyle Kennedy, die de cast betreedt) en hoewel de reis soms prachtig in beeld wordt gebracht, eindigt deze met een schokkende gewelddadige daad. En die daad is een herinnering aan de kwetsbaarheid van vrede en de vluchtige kwaliteit van tevredenheid. Dit stel ziet zichzelf misschien als de rentmeesters van een goedaardig nieuw land - dat thema wordt benadrukt in de volgende twee afleveringen - maar meedogenloosheid omringt hen.

Als het derde seizoen emotioneel voorzichtiger was, met Jamie en Claire die in verschillende tijdsperioden uit elkaar waren, herleeft het eerste deel van dit seizoen voor kijkers hun tedere, gepassioneerde, schunnige verstandhouding. "Je denkt zo hard dat ik je vanaf hier kan horen", zegt Jamie op een gegeven moment. Het is een opmerking die voor veel paren zo waar zal klinken. En het komt precies op het moment dat de kijkers denken dat de focus ligt op Claire die langzaam haar kousen uittrekt. De simpatico-relaties tussen Balfe en Heughan zijn, zoals altijd, een geweldige congruentie. De mutualiteit is een evenement op zich.

Er zijn spectrale momenten, terwijl spoken gebeuren en schimmen verschijnen; een herinnering aan de griezelige oorsprong van het verhaal. Maar uit de duisternis komt altijd dit gloeiende liefdesverhaal dat zijn eigen voortreffelijke rijm en reden heeft.